Ես հոգնեցի իմ հեծության մեջ, Ամեն գիշեր լվացի մահիճս, Իմ արցունքներով թրջեցի անկողինս։
Տրտմությունից մաշվեց իմ աչքը, տկարացավ իմ թշնամիների պատճառով։
«Ո՜վ Տեր, հիշի՛ր, թե ես ինչպե՛ս եմ քո առջև ճշմարտությամբ ու հավատարիմ սրտով ընթացել, քո առջև բարին եմ կատարել»։ Եվ Եզեկիան դառնորեն արտասվեց։
Բարկությունից մթնեցին իմ աչքերը. խիստ պաշարված եմ բոլորի կողմից։
այնպես էլ ես ամիսներ շարունակ անիմաստ սպասեցի։ Ցավագին գիշերներ են բաժին ընկել ինձ.
Օրհնեցե՛ք Տիրոջը նոր օրհնությամբ, որ բարի է. Սաղմո՛ս ասացեք նրան օրհնությամբ։
Խուլ եղա և չբացեցի բերանս, որովհետև դու արեցիր։
Թող ամաչած դառնան, Ովքեր ինձ «վա՜յ, վա՜յ» էին ասում։
Տե՛ր, Աստվա՛ծ զորությունների, ո՞վ է քեզ նման, Հզոր ես դու, Տե՛ր, և ճշմարտությունը շուրջդ է։
դու, որ ասացիր՝ “Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, քանզի Տերն իմ ցավերի վրա տառապանք ավելացրեց, ես հեծեծանքով քուն մտա և հանգստություն չգտա”,
Ահա թե ինչու ցավն առավ մեր սրտերը, ահա թե ինչու մեր աչքերին խավարը պատեց