Դպրապետին։ Սաղմոս Դավթի Դա՛տ արա ինձ, Տե՜ր, որովհետև ես անբծությամբ ապրեցի. Քեզ հուսացի և չեմ սասանվելու։
Ո՜վ Տեր, դեպի քեզ եմ բարձրացնում իմ անձը։
Որոնց բերաններն ունայնություն են խոսում, Եվ նրանց աջը մեղքերի աջ է։
Ո՜վ Տեր, ցո՛ւյց տուր ինձ քո ճանապարհները Եվ քո շավիղները սովորեցրո՛ւ ինձ։
Հիշեցի Ռահաբն ու Բաբելոնը, Որ ճանաչում են ինձ, Ահա և այլազգիներն ու Ծուրը Եվ հնդիկ ժողովուրդները. սրանք ծնվեցին այնտեղ։
մեր ձեռքերը մեր սրտերի հետ, կարկառենք դեպի երկնքի բարձունքները։
Պատասխան տալով՝ Աննան ասաց. «Ո՛չ, տե՛ր, այդպես չէ։ Ես վշտացած սրտով կին եմ։ Գինի չեմ խմել և հարբած չեմ։ Ես իմ սիրտն եմ բացել Տիրոջ առջև։