Մեր մեղքերի պատճառով այսօր օտար թագավորներ են տիրում մեզ վրա և վայելում այս երկիրը։ Ստրկության մեջ ընկնելով՝ հարկեր ենք տալիս, և մեզ ու մեր անասունների հետ վարվում են այնպես, ինչպես որ ցանկանում են. մեր մեղքերի պատճառով այսօր մեծ նեղության ու վշտերի մեջ ենք»։
Պիտի լքեն այդ քաղաքի հարստությունը և ցանկալի տները, քո ավանները հավիտենապես քարանձավների պիտի վերածվեն, վայրի էշերը պիտի զվարճանան այնտեղ, և հոտերը պիտի արածեն,
Ամեն վարվող սարալանջ չի՛ ակոսվելու։ Երկյուղից ոչ ոք չի հասնելու այնտեղ, որովհետև խոպան ու փշոտ վայրեր պիտի դառնան, հոտերի արոտավայր և եզան ոտքի կոխան պիտի լինեն։
Ամբողջովին կհավաքվի Հակոբը՝ բոլորով հանդերձ, և միանգամայն կընդունի Իսրայելի մնացորդներին, և միասին կվերադարձնեմ նրանց՝ որպես նեղության մեջ գտնվող ոչխարների, իրենց մակաղատեղիում եղող հոտերի պես։ Մարդկանցից առաջ կընթանան խրամատով,
և կարածեն նրա մեջ հոտերն ու երկրի բոլոր գազանները, գետնառյուծներն ու ոզնիները կբնակվեն նրա հարկերում, գազանները կոռնան նրա նկուղներում, և ագռավները՝ նրա դռների վրա, քանի որ մայրու պես է նրա բարձրությունը»։
Հակոբը կերավ ու հագեցավ, ճարպակալեց ու գոռոզացավ այդ սիրելի մարդը։ Գիրացավ, հաստացավ ու լայնացավ, լքեց Տիրոջը՝ Աստծուն՝ իր Արարչին, և ապստամբեց Աստծու՝ իր Փրկչի դեմ։