Catagóir
107 Véarsaí Bíobla faoi Bheith Misneach agus Láidir
Má fhéachann muid ar mhisneach ó thaobh na Bible de, feicimid scéalta iomadúla a spreagann agus a léiríonn fíor-bhrí an tréithe seo dúinn. Insíonn an Bíobla dúinn faoi fhir agus mhná misniúla a chuir a muinín i nDia, a sheas an fód in aghaidh dhúshláin, a throid in aghaidh anró agus a d’éirigh le dúthracht i bhfianaise trialach.
Samhail iontach amháin de mhisneach sa Bhíobla ná scéal Dháiví agus Goliat. Bhí an chrógacht ag Dáiví, aoire óg, aghaidh a thabhairt ar fathach cumhachtach, armáilte go fiacla, in ainneoin na gcúinsí agus na magadh ó dhaoine eile. Chuir Dáiví a dhóchas i nDia agus sheas sé an fód in aghaidh a naimhde. Bronnadh a mhisneach agus a chreideamh i nDia air, agus fágadh daoine eile iontasach roimh a bhua.
Is ionann misneach agus muinín a chur i nDia agus gníomhú de réir a thola, fiú nuair a bhíonn constaicí dochreidte romhainn. Ní bhaineann sé le neart coirp nó le dánaíocht amháin, ach le creideamh agus le dearbhú go bhfuil Dia linn ar gach céim den bhealach.
Múineann an misneach a thugann an Spiorad Naomh dúinn nach bhfuilimid i d’aonar agus go gcuireann Dia ar ár gcumas aghaidh a thabhairt ar aon chás, is cuma cé chomh deacair is a bhíonn sé.
Nuair a smaoinímid ar mhisneach, ní mór dúinn cuimhneamh go bhfuil glaoch orainn a bheith misniúil inár gcreideamh i nDia agus inár ngníomhartha. Beidh deacrachtaí agus dúshláin romhainn a chuirfidh ár misneach faoi thástáil. Mar sin féin, is féidir linn sólás a fháil i bhfocail Iósua 1:9: "Féach, ordaím duit a bheith láidir agus misniúil; ná bíodh eagla ort agus ná bíodh gean ort, óir beidh an Tiarna do Dhia leat cibé áit a rachaidh tú.”
Déunaidh faire, seasaidh go daingion sa gcreideamh, bíghidh fearrgha, bíghidh láidir.
Nách ar aithin misi dhíot? Bí láidir agus lán bhéodha; ná bíodh eagla ort, agus ná bí meata: óir atá do THIGHEARNA Día maille leachd gidh bé áit a racha tú.
Agus teaguisgidh íad gach uile ní dár, aithín misi dhibh do choimhéud: agus, féuch, a táimsi bhur bhfochair gach éinla go deireadh an tsaoghail. Amen.
Bíthí láidir agus bíodh meisneach mhór aguibh, ná himeagluidh, agus ná biodh úamhan aguibh rompa: óir sé do THIGHEARNA Día, théid libh; ní fheallfa sé ort, agus ní thréigfe sé thú.
Oír ní sbiorad eagla tug Día dhúinne; achd sbiorad cúmhachd, agus grádh, agus sláinte inntinne.
Ise an TIGHEARNA mo sholus agus mo shlánughadh; cía re a mbiáidh eagla agum? sé an TIGHEARNA neart mo bheatha; cía budh eagal damh?
¶ Agus a dubhairt Dáibhi re Solamh a mhac, Bí láidir agus bíodh meisneach mhaith agad, agus déana é: ná bíodh eagla ort, agus na bí anbhuáineach: óir biáidh an TIGHEARNA Día, eadhon mo Dhíasa, leachd; ní fhailleochuidh sé ort, ní mó thréigfe sé thú, nó go ccríochnuighe tú a nuile obair chum serbhíse thighe an TIGHEARNA.
Bídhidh láidir, agus neirteochuidh sé bhur ccroidhe, sibhsi uile agá bhfuil bhur ndóigh san TIGHEARNA.
Fós, ar son go siubhlochuinn a ngleann scáile an bháís, ní bhiáidh eagla uilc orum: óir atá tusa agam; coibhreochuidh do shlat agus do mhaide mé.
Uime sin créd a déaram fa na neithibhsi? Ma atá Día linn, cia fhéadus bheith ar naghuidh?
Fágbhuim síodhchain aguibh, do bheirim mó shíodhcháin féin dhaóibh: ní mar do bheir an sáoghal, do bheirimsi dhaóibh. Ná buaidhearthar bhur ccroidhe, agus ná bíodh eagla air,
Oír misi an TIGHEARNA do Dhía choinneochus do lámh dheas, ghá rádh riot, Ná himeagluidh; cuideochuidh mé leachd.
Feith air an TTIGHEARNA: bí láidir, agus neartochuidh sé do chroidhe: agus déan‑fheitheamh air an TTIGHEARNA.
Achd ar na fhaicsin dóibhsion ag siobhal ar an bhfairge, do sháoileadar gur thádhbhás é, agus do éighmheadar: Agus níor bhéidir leis súbhailcighe ar bith do dheunamh ann sa náit sin, achd ag cur a lámh ar bheagán do dáoinibh éugcrúaidhe, do shlánaigh sé íad. (Oír do chonncadar uile é, agus do bhádar ar na mbúaidhreadh.) Agus do labhair sé ríu ar an mball, agus a dubhairt sé ríu, Bíodh meisneach maith aguibh misi a tá ann, na bíodh eagla oruibh.
Amhain bísi láidir agus rochurata, chor go gcoimhéadfa tú do dhéanamh do réir an dlighe uile, noch do aithin mo sherbhíseach Maóise dhiot: na hiompóigh uadh ar an láimh dheis nó chlé, chor go mbía tú sona gidh bé ar bith áit a racha tú.
A nuáir ghabhus tú thríd na huisgeadhuibh, biáidh misi ad fhochair; agus thríd na haibhnibh, ní fhoileochuid síad thú: a nuáir shíubholas tú thríd an tteine, ní loisgfighear thú; ní mó dheargfas an lasair ort. Do bhéaruidh beathach an mbachaire onóir dhamh, na dragúin agus na hulchabhcáin: do bhrigh go ttugaim uisge annsa bhfasach, agus aibhne annsa díothramh, do thabhairt dighe dom phobal, mo thogha. Do chum mé an pobalso dhamh féin; taisbéanfuid s ad amach mo mholadh. ¶ Acht níor ghoir tusa orum, a Iácob; acht do bhí tusa tuirsioch dhíom, a Israel. Ní thug tú chugam áirnéis bheag hofrala loisge; ní mó donóruigh tú mé led íodhbarthaibh. Ní thug mé ort foghnamh le hofráil, agus ní thug mé ort sáothrughadh lé túis. Níor cheamuigh tú giolcah milis damh ar airgiod, ní mó do líon tú mé lé méuthus híobarthach: acht thug tú orum foghnamh maille red pheacadhuibh, thug tú orum sáothrughadh led égceartaibh. Is Misi, Misi féin an té scriosas amach do sháruighthe ar mo shon féin, agus ní chuimhneochad do pheacuidhe. Cuir misi a ccuimhne: tagram re chéile: foillsigh thusa, a ccruth go mbia tú fírmneach. Do pheacaidh do chéad athair, agus do chiontuigheadar do luchd múinte am aghaidhsi. Unnesin do thruáilligh mé prionnsadha na sanctóra, agus thug mé Iacob don mhallughadh, agus Israel do na scannlachaibh. Oír is misi an TIGHEARNA do Dhía, Aon Naomtha Israel do shlánaightheóir: thug mé an Négipt ar thfúascladh, an Netiópia agus Seba air do shon.
Agus an TIGHEARNA, is eision an té rachus romhad; biáidh sé maille riot, ni fheallfa sé ort, ní mó thréigfios sé thú: ná himeagluidh, agus ná bíodh úamhan ort.
Ní bhía úathbhás ort ar a sonsan: oír atá an TIGHEARNA do Dhía eadruibh, Día cumhachdach agus uathbhásach.
Isé an TIGHEARNA mo neart agus mo scíath; do chuir mo chroidhe a dhóigh ann, agus do cobhruigheadh mé: ar a nadhbharsin do dhéana mo chroidhe gáirdeachus; agus molfad é le mo chaintic.
¶ Ná bíodh eagla ort; óir atáimsi maille riot: ná bí laigbhrígheach: óir is misi do Dhía: neirteochuidh mé thú: fós, cuideocha mé leachd; fós, cuinneocha mé súas thú le láimh dheis mo cheirt.
Ionnus gur féidir linn a rádh go dána, Sé an Tíghearna mfear cabhartha, agus ni bhiáidh eagla oram fá ní dhar féidir do dhuine dhéunamh oram.
Oír tré do chungnamhso rithfiod thríd shlúagh; agus maille ré mo Dhía rachad do léim thar bhalla.
A nuáir bhías eagla orum, biáidh mo dhóigh ionnadsa. A Ndía mholfas mé a bhríathar, a Ndía chuirim mo dhóigh; ní bhiáidh eagla orum cred do dhéanas feóil orum.
Cluinidh, ó mo dhaóine, agus laibheorad; ó a Israel, agus do dhéan fiadhnuise dhuitsi: is misi Día, do Dhíasa.
Gidheadh atá an Tíghearna díleas, noch dhaingnéochas, agus chóimhéudfus sibh ó olc.
Acht an drong fheithios air an TTIGHEARNA athnúadhuighid síad a neart; éreochuid súas le sciathánuibh amhuil iolair; riothfaid siad, agus ní bhéid coirthe; agus siubholuid, agus ní bhéid síad anbhfann.
Fá dheóigh, a dhearbhráithreacha, bíghidh neartmhar sa Dtíghearna, agus a gcúmhachd a neirtsion.
Cuir do dhóigh a Ndía re do uile chroidhe; agus ná bí táobh ré do thuigsi féin. Ann do shlighthibh uile admhuigh eision, agus do dhéana sé do shlighthe díreach.
Se Día ar ndídean agus ar neart, cungnamh ro ollamh a mbuaidhreadh. Coisgidh, agus bíodh a fhios agaibh gur misi Día: biáidh mé ar márdughadh a measc na gcineadhach, biáidh mé onórach air an ttalamh. Atá TIGHEARNA nа slogh linn; atá Día Iácob na ro dhidean aguinn. Selah. Ar a nadhbharsin ní bhía eagla oruinn, da mbeith go nárthochadh an talamh, bíodh go náthrochadh na sléibhte go meadhon na fairge;
Bithí laídir air a nadhbharsin, agus ná bídís bhur lámha lag: óir do gheabhtháoi lúach bhur sáothair.
Ní bhfuil eagla sa ngrádh; achd cuiridh an grádh diongmhálta eagla amach úadh: óir atá pían aig an neagla. Uime sin gidh bé ar a mbí eagla ní bhfuil sé diongmhálta a ngrádh.
Do labhuir mé na neithesi ribh, do chum go mbeíth síodhcháin aguibh ionnumsa. Do ghéubhtháoi trioblóid sa tsáoghal: achd bíodh dóchus maith aguibh; so bhúadhaigh misi ar a tsaoghal.
Gidheadh fós má fhuilngthidh ar son na firéuntachda, atá sibh beannuighe: agus ná bíodh eagla mar a neaglasan oruibh, agus ná bíghidh buáidheartha;
Féuch, is Día mo shlánaightheóir; bím dothchusach ann, agus ní bhía eagla orum: óir isé an TIGHEARNA IEHOBHAH mo neart agus mó chaintic; sé fós mo shlánughadh é.
Bíodh meisneach mhaith agad, agus foillsigheam sinn féin ar bhfearuibh ar son ar bpobail, agus ar son chaithreacha ar Ndé: agus déanadh an TIGHEARNA an ní is maith ann a radharc féin.
Oír sé bhur TTIGHEARNA Día an té théid libh, do throid re bhur námhuid, da bhur ttártháil.
Ní bhiáidh eagla air roimhe dhroichscéuluibh: atá a chroidhe diongmhalta, ag cur a dhóthchuis san TIGHEARNA.
Ann sin éireochuidh sonus duit, má thúgann tú aire do choimhlíonadh na reachda agus na mbreitheamhnus noch do chuir an TIGHEARNA dualach ar Mhaoise a ttaobh Israel: bí láidir, agus bíodh meisneach mhaith agad; na himeagluidh, agus na húamhnuighthear thú.
Agus na bíodh oruibh eagla na muinntíre mharbhas an corp, agus leis nach éidir an tanam do mharbhadh: achd go madh mó bhías eagla an tí ud oraibh le nab éidir an tanam do mharbhadh: achd go madh mó bhías eagla an tí ud oraibh le nab éidir an corp agus an tanam do mhilleadh a nifrionn.
Ann sinn a dubhairt sé ríu, Imthighidh romhuibh, ithidh an méathus, agus ibhidh an mhillsi, agus cuirigh roinn chum na druinge dá nar hullmhuigheadh éinní: óir atá an láso náomhtha dar TTIGHEARNA: narab mó bhías doilghios oruibh; óir isé gáirdeachus an TIGHEARNA bhur neart.
Acht a nois is marso a deir an TIGHEARNA do chruthaidh thusa, a Iácob, agus an té do chum thú, a Israel, Ná himeagluigh: óir dfúasguil mé thú, do ghoir mé thú as hainm; is liomsa thú. Is sibhsi mfíadhnuisesi, a deir an TIGHEARNA, agus mo sheirbhiseach noch do thogh mé: chor go naitheontaói agus go ccreidfidhe mé, agus go ttuigthí gur misi é: níor cumadh Día ar bith romhamsa, ní mó bhías am dhiáigh. Is misi, misi féin, an TIGHEARNA; agus táobh amuigh dhiomsa ní bhfuil áon slánaightheoir ann. Dfoíllsigh mé, agus do sháor mé, do thaisbéin mé, a núair nach raibh aóindía coimhidhtheach eadruibhse: uime sin is sibh mfiadhnuise, a deir an TIGHEARNA, gur misi Día. Fós, suil do bhí an ló ann is misi an té sin; agus ní bhfuil aoinneach fhéadas sábháil óm láimh: oibreocha mé, agus cía bhacfas é. ¶ Is marso a deir an TIGHEARNA, bhur slánaightheóir, Aon Naomhtha Israel; Is ar bhur sonsa do chuir mé fios don Bhabilóin, agus thug mé a núas a nuáisle uile, agus na Caldeánuigh, agá bhfuilid a ccomhairc annsna longaibh. Is misi an TIGHEARNA bhur Náon Naomhtha, cruthaightheóir Israel, bhur Rígh. Is marso a deir an TIGHEARNA, noch do ní slíghe annsa bhfairge, agus casán annsna huisgeadhuibh neartmhara; Noch do bheir amach an carbad agus an teach, an slúagh agus na cumhachda; luighfid síad síos le chéile, ní éireochuid síad: atáid múichte, do mhúchadh íad amhuil barrach. ¶ Nach cumhain libh na neithe roimhe, nach meastaói na neithe a nallúd. Féuch, do dhéana misi ní núadh; a nois fásfuidh sé amach; nach aitheona sibhse é? eadhon do dhéana mé slighe annsa bhfásach, agus aibhne annsa díothramh. A nuáir ghabhus tú thríd na huisgeadhuibh, biáidh misi ad fhochair; agus thríd na haibhnibh, ní fhoileochuid síad thú: a nuáir shíubholas tú thríd an tteine, ní loisgfighear thú; ní mó dheargfas an lasair ort.
Ann sin a dubhairt Dáibhi ris an Bhphilistineach, Thig tusa chugamsa le cloidheamh, agus le gath, agus lé sgéith: achd tigimsi chagadsa a namm THIGHEARNA na slógh, Dia shluaigh na Nisraeliteach, noch do ghreannuigh tusa. A mugh bhéaras an TIGHEARNA thusa am láimhsi; agus buáilfidh mé thú, agus beanfaidh mé do cheann díot: agus do bhéara me anúigh conablacha shluáigh na Bhphilistineach déanlaithibh a naieir, agus do bheathachaibh allta an mhachaire; chor go mbía a fhios ag an domhan uile go bhfuil Dia a Nisrael. Agus biáidh a fhios ag an ccomhchruinniughadh so uile nach lé gath nó lé cloidheamh sháorus an TIGHEARNA: (óir ís leis an TTIGHEARNA an cath,) agus do bhéara sé sibhsi ann ar lámhuibhne.
Bímid dar mbuáidhreadh ar gach táobh, ge nach ccurthar a gcúmhgach sinn; bímid a gconntabhairt, gé nach dtéid sin a néudóthchas; Bí gérleanmhuin dá déunamh oruinn, gidheadh ní tréigthear sinn; teilgthear síos sinn, gidheadh ní théighmid amúgha;
An TIGHEARNA mo charruic, agus mo dhaingean, agus mfear sáortha; mo Dhía, mo neart, ióna ccuirfe mé mo dhóthchus; mo scíath, agus adharc mo shlánuighthe, mo ionad árd.
Ar a nadhbharsin déunam maill ré dothchas go hárdchatháoir na ngrás, chum trócaire do ghnodhúghadh, agus ghrás dfagháil dúinn chum furtachda a nám ríachdanais.
Teithid na cionntuigh a nuáir nach bí áonduine dá ttóruigheacht: ácht bíd na hionnruic dána amhuil leomhan.
Uime sin, a dhearbraithre grádhacha, bíghidh comhnuigheach, neamhchorrach, ag méudughadh do shíor a nobair an Tighearna, ar mbeith a fhios aguibh nach diomháoin bhur sáothar sa Dtighearna.
Bithí láidir curata, ná bíodh eagla nó anbhúain oruibh roimhe righe na Hassíria, ar son a bhtuil diomad slóigh aige: óir is mó atá linne ná leis:
Agus ní hé amháin, achd do nimid gáirdeachus mar an gcéadna a dtrioblóidibh: do bhrígh go bhfuil a fhios aguinn go noibrigheann an trioblóid foighid; Agus an fhoighid, dearbhadh; agus an dearbhadh, dóthchus:
Oír beíridh gach ní atá ar na thuismeadh ó Dhía buáidh ar an tsáoghal: agus a sí so an bhuáidh rug buáidh ar a tsáoghal, eadhon ar gcreideamhne.
Atáimse ag dul a slighe na talmhan uile: bise láidir ar a nadhbharsin, agus taisbéin thú féin go fearambuil; Ann sin a dubhairt sí, Ataím ag iárruidh éan athchuinge bige amhaín ort; guidhim thú, ná diúlt mé. Agus a dubhairt an rígh ría, Iarr romhad, a mhathair: óir ní dhiúltfa mé thú. Agus a dubhairt sisi, Tugthar Abisag an Sunamiteach dot dhearbhrathair Adoniiah na mnaói. Agus do fhreagair an rígh Solamh agus a dubhairt ré na mhathair, Agus cred fá níarrann tusa Abisag an Sunamiteach do Adoniiah? íarr an rioghachd dó mar an gcéadhna; óir is é mo dhearbhrathair is sine é; eadhon dó féin, agus do Abiatar an sagart, agus do Ióab mac Seruiah. Ann sin do mhionnuigh an rígh Solamh fan TTIGHEARNA, gha rádh, Go ndearna Día mar sin riomsa, agus tuilleamh fós, mun ar labhair Adoniiah an focalsa a naghaidh a sháoghail féin. Anois ar a nadhbharsin, mar mhairios an TIGHEARNA, noch do dhainguidh misi, agus do chuir am shuighe a gcathaoir Dháibhi mathar me, agus noch do rinne tigh dhamh, mar do gheall sé, cuirfighthear Adoniiah chum báis a niugh. Agus do chuir an rígh Solamh lé láimh Bhenaiah mic Iehoiada; agus do thiomáin air gur mharbh é. ¶ Agus a dubhairt an rígh ré Abiatar an sagart, Imthighsi go Hanatot, dot mhachairibh féin; óir do thuill tú bás: acht ni chuirfe misi chum báis a núairse thú, do bhrígh gur iomchair tú aírc an TIGHEARNA Día roimhe Dháibhi mathair, agus do bhrígh gur fhulaing tú anshógh an gach áit ar iomchair mathair aushógh. Marsin do theilg Solamh Abiatar amach ó bheith na shagart ag an TTIGHEARNA; go ccoimhlíonfadh sé focal an TIGHEARNA, noch do labhair sé a ttaobh thighe Eli ann Síloh. ¶ Annsin tháinic scéula go Ióab (óir dfill Ióab le Adoniiah, giodh nar iompóigh sé a ndiáigh Absolon). Agus do theith Ióab go tabernacuil an TIGHEARNA, agus do ghlac greim ar bheannuibh na haltóra. Agus do hinnseadh don rígh Solamh gur theith Ioab go tabernacuil an TIGHEARNA; agus, feuch, atá sé ag an naltóir. Ann sin do chuir Solamh Benaiah mac Iehoiada, gha rádh, Imthigh, tiomáin air. Agus coimhéad cúram do THIGHEARNA Dé, ag siubhal iona shlighthibh, ag coimhéad a statúideadh, agus a aitheanta, agus a bhreitheamhnasa, agus a fhiaghnuiseadh, mar atá scriobhtha a ndligheadh Mhaóise, chor go mbeirigh tú buáidh ann sa nuile ní dá déana tú, agus ann gach uile tháobh a niompochuídh tú thú féin:
¶ Agus do chuir dualach ar Iosua mhac Nun, agus a dubhairt, Bi láidir béodha: óir bhéara tú clann Israel don tír do mhionnuigh misi dhóibh: agus biáidh misi maille riot.
Ní bhéara arm ar bith dá ccuimeachthar buáidh ad aghaidhsi; agus gach teanga dá néireochuidh ad aghaidh daimneocha tú í a mbreitheamhnus. Así so oighreachd sheirbhíseach an TIGHEARNA, agus is uáimsi atá a bhfíreantachd, a deir an TIGHEARNA.
As a bhfuil dánachd aguinn agus slighe ré dhul a steach maille ré dóthchas tré chreideamh annsan.
An té áitighios a núaingnios аn té is ro áirde do dhéana sé comhnuidhe ar scáth a Nuilechumhachtuigh. Ní bheanfa áonolc riot, agus ní thiucfa an phláigh a ccomhghar dot pháillíun. Oír cuirfe se dúalach air a ainglibh dot tháobhsa, dot choimhéad ann do shlighthibh uile. Iomchoruid thú ann a láimh, deagla go mbeanfadh do chos re cloich. Sailteorair air an leomhan agus air an Mbasilisc: do dhéanair saltairt air an leomhan óg agus air an ndragún. Do bhrígh go bhfuil grádh aige orumsa, saorfa mé é: áirdeochád é, do bhrígh gó ráibh fios manma aige. Goirfe sé orum, agus cluinfe misi é; atáimse aige iona bhuaidhreadh; do dhéanad a shaoradh, agus a ghlórughadh. Do dhéanad a ríar le fad laétheadh, agus foillseochad mo shlánughadh dhó. A déarad a ttaobh an TIGHEARNA, Mo dhídean agus mo dhaingion: mo Dhía; cuirfiod mo dhóthchus ann.
Seachnuidh sibh féin ar shaint; go madh lór libh na neithe atá a lathair aguibh: oír a dubháirt sé, Ní dhealocha mé riot, agus ní thréigfead thú. Ionnus gur féidir linn a rádh go dána, Sé an Tíghearna mfear cabhartha, agus ni bhiáidh eagla oram fá ní dhar féidir do dhuine dhéunamh oram.
¶ Eístigh riomsa, a luchd dar budh aithnid ionnracus, an pobal agá bhfuil mo dhligheadh iona ccroidhe; na heagluighidh roimhe mhasla na ndaóine, agus ná bíodh eagla a ccáinteoireachd oruibh.
Go madh beannuigh an TIGHEARNA mo charruic, noch mhúinios mo lámha chum catha, mo mhéir chum cogaidh.
Ní thárla cathughadh ar bith dhíbh achd an cathughadh leanus gach áon: agus atá Día fírinneach, nách bhfuileóngaidh cathúghadh do chur oraibh ós cionn bhur neirt; achd do dhéuna sé slighe imtheachd dhíbh ann sa gcathúghadh, ionnus go madh éidir libh a iomchar.
Coimhdeochuidh tú an té sin a síothcháin iomláin, noch agá mbí a inntinn daingion ionnadsa: do bhrígh go bhfuil a dhóigh ionnad. Dóthchusáidh annsa TIGHEARNA go bráth: óir is annsa TIGHEARNA IEHOBHAH atá an neart síorruidhe:
Ná bíodh eagla a naightheach ort: óir atáimsi maille riot dot sháoradh, a deir an TIGHEARNA.
Toigfiod súas mo shuile chum na ccnoc, as a ttiocfa mo chabhair. Is ón TTIGHEARNA atá mo chabhair, noch do rinne neamh agus talamh.
Ase an TIGHEARNA mo neart agus mo dhan, agus do bhí sé na thártháil damh: is eision mo Dhía, agus do dhéana mé áit comhnuighe ullmhughadh dhó: Día mathar, agus airdeocha me é.
An ní ann a bhfuil sibhse ag déunamh gáirdeachais, bíodh go bhfuil sibh a nois ré sealad, má atá na riachdanus, fá thuirse a gcathuighthibh éugsamhla: Ionnus go bhfuighthigh dearbhadh bhur gcreidimh, is rouáisle na ór théid air neimhní, bíodh go ndearbhthar é lé teine, na mholadh agus na onóir agus na ghlóir an tan fhoillseóchas Iósa Críosd é féin:
Annsin do fhreagair seision agus do labhair sé riomsa, ag rádh, Ise so briathar an TIGHEARNA re Serubbabel, ag rádh, Ní lé slúagh, nó lé cumhachdaibh, acht lé mo spioraidse, a deir TIGHEARNA na slógh.
Dá ccampuigheadh slúagh am aghuidh, ní bhía eagla air mo chroidhe: dá neirgheadh cogadh am aghaidh, annso bhías mé dóthchusach.
Uime sin glacuidh chuguibh armáil Dé go huilidhe, chum go madh-féidir libh cur na nadhuigh a ló an ríachdanuis, agus seasamh ar gcríochnughadh, na nuile neitheann dáoibh.
Agus ná bíodh eagla na druinge chuireas bhur nadhuigh oruibh a gcáil ar bith: noch is comhartha sgriosda dhóibhsion, achd sláinte dhíbhse, agus sin ó Dhía.
Ná bíodh eagla ort re húamhan obann, nó re dólás na nolc, a nuáir thiucfas sé. Oír budh é an TIGHEARNA do bharánta, agus cuimhdeochuidh sé do chos ó bheith gabhtha.
Atá slighe Dé iomlán; do dearbhadh bríathar an TIGHEARNA: atá sé na scéith ag gach áon dá gcuirionn a dhóigh ann. Oír cía is Día ann, achd an TIGHEARNA? agus cía as carruic ach ar Ndianne? Sé Día mo neart agus mo chumhachda: agus do ní sé mo shlighe iomlán.
¶ Ná gáirdigh am aghaidh, ó mo námhuid: a nuáir thuitfios mé, éireocha me; an tan shuighfios mé a ndorchadus, biáidh an TIGHEARNA na sholus damh.
A chaired, ná bíodh iongnadh aguibh sa dteasdughadh tinntighe do nithear oruibh chum bhur ndearbhtha, amhnil do theigéumhadh ní éigin coimhthigheach dhibh: Achd go madh haóibhinn libh, sibh féin fo bheith pártach ré buáidhearthuibh Chríosd; ionnus, go mbiáidh gáirdeachas agus meanma mhór oruibh mar an gcéudna, an tan fhoillséochar a ghlóirsion.
Agus do labhair Iósa ríu air an mball ag rádh, Biódh meisneach maith agaibh; is Misi a tá ann; ná bíodh eagla oraibh.
Ní ríachdanus daoibh troid annsa chathso sibh fein: seasuidh bhur ccomhnuigh, agus do chífidhe cabhair an TIGHEARNA maille ribh, ó a Iúdah agus Ierusalem: ná himeagluighidh, agus ná líthidh; a marach éirgidh amach na naghaidh: oír biaidh an TIGHEARNA maille ribh.
Is tú mionad foluigh; coiseonuidh tú mé ó bhuáidhreadh; ré gáirdeachus sáortha tiucfuir fá ccuáirt am thimchioll. Selah. Teagosfa mé thú, agus múinfead thú san tslighe iona ngéubhair: do bhéar comhairle dhuit ré mo shúil do beith ort.
Cred fa tteilgeann tú thú féin síos, ó manam? agus cred fa bhfuil tú buáidheartha ionnam? cuir do dhóigh a Ndía: óir molfa mé fós é, sláinte maighthe, agus mo Dhía.
¶ Oír cuideochuidh an Tighearna DIA liom; uimesin ní bhía mé claóidhte: uimesin do shuighidh mé maghaidh amhuil cloichthineadh, agus atá a fhios agam nách bía náire orum.
Gáirid na fíréin, agus do chluin an TIGHEARNA, agus sáoruidh íad ó na nuile anacra. As fogus an TIGHEARNA don druing agá bhfuil a ccroidhe briste; agus sáorfuidh na comhmbrúighte a spioraid.
Agus go líonaidh Día an dóthchais sibhse do gach uile gháirdeachus agus shoithcháin ó chreideamh dháoibh, ionnus go madh móide bhur ndóthchas, tré chúmhachdaibh an Spiorad Náoimh.
Cuimhnighidh drong air charbaduibh, agus drong oile air eachuibh: acht cuimhneochaimne air ainm an TIGHEARNA ar Ndé.
Uime sin teaguisgidh a chéile, agus follamnuighidh a chéile, amhuil do ní sibh mar an gcéudna.
Abruidh ris a ndroing agá bhfuil croidhe eaglach, Bíthí láidir, ná himeagluighidh: féuchuidh, tiucfaidh bhur Ndía lé dioghaltas, tiucfaidh Dia lé luáidheachd; tiucfa sé agus sáorfa sé sibh.
Is maith an TIGHEARNA, caisléan daingion a ló na buáidheartha; agus aithnigh sé an drong dhóthchusuighios ann.
Bi trócaireach dhamh, a Dhé, bí trócaireach dhamh: óir is ionnadsa atá dóigh manma: agus a scáile do sciathán bhías mo dhóigh, nó go ndeachaidh na huilcsi thorum.
Ag déunamh gáirdeachais tré dhóthchas; foighideach a mbuáidhearthuibh; cómhnuigheach a núrnaighe;
Do tháobh Dé, atá a shlighe iomlán: do dearbhadh bríathra an TIGHEARNA: is scíath é do nuile chuirios a ndothchus ann.
Teilg do mhuirighin air an TTIGHEARNA, agus cothochuidh sé thú: ní fhuileonguidh sé an fíréun do chorrughadh go bráth.
Oir is marso a deir an Tighearna DIA, Neach Náomhtha Israel; A niompogh agus a suáimhnios béithí tárthúighthe; a cciúnas agus a ndóthchus bhías bhur neart: agus níor bháill libh.
Agus go dtugaidh Día na foighide agus na cómhfhurtachda dhaóibh bheith dáoininntin a dtáobh a chéile do réir Iósa Críosd:
Do bhrígh go rabhuis mar chabhair agam, agus do dhéan gáirdeachus a sgáile do sciathán. Leanaidh manam go dlú ort: connmhann do lamh dheas súas mé.