1 Peadar 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Peadar, abstal Íosa Críost, chum na muinntire atá ar deoraidheacht, i bPontus, i nGalátia, san Áise, agus i mBitínia,

² do toghadh do réir réamheolais Dé an tAthair, tré naomhú an Spioraid, chum umhlachta agus chum croithte fola Íosa Críost: Go méaduightear grása agus síothcháin daoibh.

³ Go mbeannuightear Dia, Athair ár dTighearna Íosa Críost, d’aithghein, do réir a mhór‐thrócaire, sinn chum beo‐dhóchais tré aiséirghe Íosa Críost ó na marbhaibh,

⁴ chum oidhreachta neamh‐thruaillighthe, gan smál, nach dtéigheann i n‐éag, atá i n‐áirithe ins na flaitheasaibh daoibh‐se,

⁵ atá d’bhur gcumhdach le cumhacht Dé tré chreideamh fá chómhair slánuighthe atá ullamh le n‐a fhoillsiú ins an aimsir dheiridh.

⁶ Nidh is eadh é do‐bheir adhbhar gáirdeachais daoibh, bíodh, má’s gábhadh é, go bhfuil atuirse ar feadh tamaill oraibh mar gheall ar chathuighthibh éagsamhla;

⁷ chum go bhfaighfear dearbhú bhur gcreidimh, atá níos luachmhaire ’ná ór théigheas ar neimhnidh, gidh go mbruithntear é le teinidh, go bhfaighfear a thairbhe i moladh, i nglóir, agus i n‐onóir nuair foillseochar Íosa Críost:

⁸ an té d’á dtugabhar grádh, gidh nach bhfacabhar é; ag creideamhain daoibh ann, gan a fheicsin fós, atá sibh ag déanamh gáirdeachais le h‐áthas do‐inniste, lán de ghlóir;

⁹ agus slánú bhur n‐anmann d’á fhágháil agaibh mar thoradh bhur gcreidimh.

¹⁰ Na fáidhe do rinne tarngaireacht fá’n ngrása do bhí le teacht chugaibh, d’fhiosruigh agus do chuarduigh siad go dícheallach i dtaobh an tslánuighthe úd:

¹¹ ar lorg na h‐aimsire, nó cómhartha na h‐aimsire d’fhoillsigh Spiorad Chríost do bhí ionnta, nuair thug sé fios roimh ré i dtaobh a raibh le fulang ag Críost, agus i dtaobh na glóire do bhí le leanamhain ’n‐a dhiaidh.

¹² Do nochtadh dhóibh, nach dóibh féin, acht daoibh‐se do bhíodar ag dáileadh na neithe úd atá curtha i dtuigsin daoibh anois aca‐san do sheanmóir an soiscéal daoibh tríd an Spiorad Naomh do cuireadh ó neamh; neithe is mian le h‐ainglibh a scrúdú.

¹³ D’á bhrigh sin, ag teannadh bhur n‐intinne, bidhidh stuama, agus bíodh bhur súil go h‐iomlán leis an ngrása tiubharfar daoibh le foillsiú Íosa Críost;

¹⁴ mar dhéanfadh clann umhal, gan géilleadh do na sean‐ainmhiantaibh do chleachtabhar ’n‐bhur n‐ainbhfios;

¹⁵ acht ar shompla an té naomhtha do ghlaodh sibh, bidhidh‐se naomhtha mar an gcéadna ’n‐bhur n‐iomchar uile;

¹⁶ de bhrigh go bhfuil sé scríobhtha, Béidh sibh naomhtha; óir atáim‐se naomhtha.

¹⁷ Agus má ghlaodhann sibh airsean mar Athair, do‐bheir breith do réir oibre gach duine, gan meas do thabhairt ar phearsain duine seachas a chéile, caithidh aimsear bhur ndeoraidheachta le h‐eagla:

¹⁸ agus a fhios agaibh nach le neithibh so‐thruaillighthe, le h‐airgead nó le h‐ór, do fuascladh sibh ó na baoith‐chleachtaibh saoghalta tháinig i n‐oidhreacht ó n’ bhur sinnsearaibh chugaibh;

¹⁹ acht le fuil luachmhair, mar fhuil uain gan locht, gan smál, fuil Chríost:

²⁰ do réamhórduigheadh roimh bhunadh an domhain, acht do foillsigheadh i ndeireadh na n‐aoiseann ar bhur son‐sa;

²¹ chreideas tríd‐sean i nDia, do thóg ó na marbhaibh é, agus thug glóir dó; chum go mbéadh bhur muinighin agus bhur ndóchas as Dia.

²² Ó thárla bhur n‐anmanna bheith glanta ag umhlú do’n fhírinne dhaoibh, chum fíor‐ghrádh na mbráthar do chothú, tabhraidh grádh ó chroidhe go dúthrachtach d’á chéile:

²³ óir do h‐aith‐gheineadh sibh, ní ó shíol so‐thruaillighthe, acht ó shíol neamhthruaillighthe, le briathar bith‐bheo, buan Dé.

²⁴ Óir, Atá an uile fheoil mar an bhféar, Agus atá a scéimh uile mar bhláth an fhéir. Feoghann an féar, agus tuiteann a bhláth;

²⁵ Acht fanann briathar an Tighearna go síorraidhe. Agus is é briathar an tsoiscéil do craobhscaoileadh dhaoibh é seo.