ВЫСЛОЎІ 27 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
ВЫСЛОЎІ 27

¹ Не хваліся заўтрашнім днём, не ведаючы, што прынясе дзень, што надыходзіць.

² Хай іншы цябе хваліць — не твой уласны рот, чужы — не твае ўласныя вусны.

³ Цяжкі камень і цяжкаваты пясок, але гнеў бязглуздага цяжэйшы за абаіх.

⁴ Шалёны нораў і абурэнне, што прарываецца наверх, — а хто можа ўстаяць перад зайздрасцю?

⁵ Лепш адкрытае абвінавачванне, чым схаваная любоў.

⁶ Раны ад таго, хто любіць, вярнейшыя, чым ілжывыя пацалункі таго, хто ненавідзіць.

⁷ Душа, што насыцілася, будзе таптаць мёд, а душа, што прагне, нават горкае будзе лічыць за салодкае.

⁸ Як птушка, што ўцякае з гнязда свайго, так чалавек, што блукае далёка ад радзімы сваёй.

⁹ Маззю і фіміямам цешыцца сэрца і прывабнасцю сябра ў парадзе ад душы.

¹⁰ Не адмаўляйся ад сябра свайго і сябра бацькі свайго, і ў дзень смутку не ўваходзь у дом брата свайго. Лепш сусед паблізу, чым брат далёка.

¹¹ Імкніся да мудрасці, сыне мой, парадуй сэрца маё, каб мог адказаць таму, хто мне ўпікае.

¹² Хітры, што бачыць ліха, — хаваецца; а легкаверныя, што ідуць да яго, — караюцца.

¹³ Здымі вопратку з таго, хто паручыўся за іншага, а за незнаёмых — вазьмі ад яго заклад.

¹⁴ Хто, уздымаючыся раніцай, хваліць блізкага свайго гучным голасам, залічаць яму гэта за праклён.

¹⁵ Дах, што працякае ў халодны дзень, і сварлівая жонка — роўныя;

¹⁶ хто стрымлівае яе — той быццам вецер стрымлівае і прымудраецца, каб трымаць масць у правай руцэ.

¹⁷ Жалеза жалезам вастрыцца, а чалавек завастрае позірк сябра свайго.

¹⁸ Хто сцеражэ дрэва фігавае — будзе есці плады яго, а хто вартаўнік гаспадара свайго — праславіцца.

¹⁹ Як у вадзе твар глядзіць на твар, так сэрца чалавека — у чалавеку.

²⁰ Пекла і пагібель ніколі не насычаюцца, падобна ім ненасытныя і вочы чалавечыя.

²¹ Як срэбра — у горане, а золата — у печы, так правяраецца чалавек вуснамі таго, хто хваліць [яго].

²² Калі стаўчэш бязглуздага ў ступцы таўкачом разам з зярнятамі, не выйдзе з яго бязглуздасць.

²³ Пільна даглядай за жывёлай тваёй, звяртай увагу на статкі,

²⁴ бо не будзеш мець багацце заўсёды. Няўжо з пакалення ў пакаленне будзе перадавацца вянец?

²⁵ Агаліліся лугі — і з’явіліся травы зялёныя, і сабралі сена з узгоркаў;

²⁶ авечкі — на вопратку тваю, а казлы — на выкуп нівы.

²⁷ Хопіць табе казінага малака на снеданне тваё, і на снеданне дому твайго, і на пражытак слугам тваім.