Адкрыю вусны мае ў прыпавесцях, выказваць буду тое, што было скрыта ад стварэння свету.
Адчыню я вусны мае ў прыповесьці, буду апавядаць загадкі старадаўнія.
трупы рабоў Тваіх аддалі на поед птушкам нябесным, целы сьвятых Тваіх зьвярам зямным;
Мае вусны выкажуць мудрасць, а развага сэрца майго — разважнасць.
Нахілю я вуха маё на прыпавесць, пры звоне псалтыры адкрыю маю загадку.
зверне ўвагу на прытчу і алегорыю, словы мудрых і іх загадкі.
Прыпомніце век мінулы, бо Я — Бог, і больш няма Бога, няма падобнага да Мяне.
ды без прыпавесцей не прамаўляў ім. А вучням Сваім асобна выясняў усё.
І выгнаў Ён іх з зямлі іх у гневе, раз’ятранасці і абурэнні страшным, і выгнаў іх у зямлю чужую, як гэта сёння было пацверджана”».