успамінаю я Бога і ўздыхаю скрушна, хвалююся, і слабее дух мой.
Узгадваю пра Бога і стогну; енчу і зьнемагае дух мой. (Сэлях)
не схаваем ад дзяцей іхніх, і абвесьцім роду будучаму славу Госпада, і сілу Ягоную, і цуды Ягоныя, што Ён утварыў.
У тую ноч цар не мог заснуць, дык загадаў прынесці яму памятную кнігу — аналы мінулага часу. Калі іх чыталі ў прысутнасці цара,
І сядзелі з ім на зямлі сем дзён і сем начэй, і ніхто не гаварыў яму ні слова; бо бачылі, што пакуты яго вельмі вялікія.
Цяпер яно, пэўна, цяжэйшае за пясок марскі, таму хістаюся я ў словах маіх.
Бо не ёсць у смерці той, хто помніць Цябе, а ў пекле хто ж будзе Цябе славіць?