Хоць бы ўзяў крылы зараніцы, хоць бы апынуўся на ўскрайках мора,
Калі б я ўзяў крылы сьвітаньня, калі б пасяліўся на канцы мора,
Ня дай, Госпадзе, жаданага бязбожніку; ня дай посьпеху ліхому намыслу яго; яны заганарацца.
Нахіліў Ён нябёсы, і сышоў, і змрок пад нагамі Яго.
Ён паставіў на іх палатку для сонца, і яно, быццам жаніх, выходзячы з пакоя свайго, цешыцца, як волат перад неабходнасцю прабегчы шлях.
І для вас, шануючых імя Маё, узыдзе сонца справядлівасці, і аздараўленне будзе ў промнях яго; і вы выйдзеце, і будзеце скакаць, як адкормленыя цяляты,