то хай выпадзе плячо маё з сустава свайго і хай патрушчыцца рука мая разам з касцямі локцевымі,
няхай адпадзе рамяно ад сьпіны маёй, і няхай рука мая адломіцца ад локця.
дык няхай плячук мой адпадзе ад спіны, і рука мая хай адломіцца ад локця,
хай мая жонка меле для другога і хай іншыя схіляюцца над ёю.
бо страх для мяне — няшчасце ад Бога і супраць велічы Яго ніяк мне не здужаць!
то хай замест пшаніцы родзіцца мне церне, а замест ячменю — пустазелле!» Скончыліся словы Ёва.
Будзе забранае ў бязбожных святло іх, і зламаецца рука ўзнесеная.
Хай прысохне язык мой да глоткі маёй, калі я не ўспомню пра цябе, калі я не пастаўлю Ерузалім на чале весялосці маёй.