бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.
Насычаюцца дрэвы Госпада, кедры Ліванскія, якія Ён пасадзіў;
ледзь павее на яе вецер, і ўжо няма яе, і месца яе невядомае.
І хадзіў Энох з Богам, і ня стала яго, бо забраў яго Бог.
А чалавек калі памрэ, ён адыйшоў, і дзе знойдзеш яго?
Вока, якое бачыла яго, ужо ня ўбачыць яго, і месца ягонае ня ўбачыць яго болей.
Голас кажа: «Крычы!» А я сказаў: «Што маю крычаць?» Усякае цела — трава, і ўся слава ягоная — як кветка палявая.
Высыхае трава, вяне кветка, бо вецер ГОСПАДА падзьмуў на яе. Сапраўды, народ — як трава.