ЁВА 14 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Ёў 14

¹ Чалавек, які народжаны з жанчыны, мае век кароткі і поўны трывогаў.

² Вырастае кветка, і вяне, і мінае, як цень, і не застаецца.

³ І Ты на такога зьвяртаеш вочы Твае і вядзеш яго на суд з Сабою.

⁴ Хто ж можа нячыстага зрабіць чыстым? Хіба ніхто!

⁵ Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных вядомы Табе, і Ты вызначыў яму межы, якіх нельга яму перайсьці,

⁶ дык адвярні вочы Твае ад яго, няхай ён супачыне, няхай пацешыцца днём, як той найміт.

⁷ Бо нават дрэва мае надзею. Калі яно было сьсечанае, дык зноў адрасьце, і парасткі свае пускаць не пакіне,

⁸ і калі састарэе ў зямлі корань ягоны, і пень ягоны ў пяску спарахнее,

⁹ ад вільгаці вады яно зазелянее і пусьціць галінкі як маладая расьліна.

¹⁰ А чалавек калі памрэ, ён адыйшоў, і дзе знойдзеш яго?

¹¹ Зьнікаюць воды з мора, і рэкі высыхаюць да дна.

¹² Так і чалавек, калі засьне, не прачнецца, пакуль неба ня счэзьне; ня ўстане, і зо сну свайго не прачнецца.

¹³ О, каб Ты схаваў мяне ў адхлані і захаваў мяне, пакуль не міне ярасьць Твая, і вызначыў мне час, у які зноў мяне ўзгадаеш.

¹⁴ Ці памёршы чалавек зноў будзе жыць? Усе дні службы маёй я чакаю, калі прыйдзе замена мая.

¹⁵ Ты паклічаш, і я адкажу Табе, Ты засумуеш за творам рук Тваіх.

¹⁶ Бо Ты палічыш нават крокі мае, і будзеш ласкавы адносна грахоў маіх.

¹⁷ Ты запячатаеш, як у мяшку, злачынствы мае, і выбеліш правіны мае.

¹⁸ Але як гара, падаючы, развальваецца, і як скала зыхо­дзіць з месца свайго,

¹⁹ і як вада сьцірае камень, і як плынь падмывае глебу, так і Ты нішчыш надзею ў чалавеку.

²⁰ Ты сьціскаеш яго, і ён адыходзіць у вечнасьць, зьмяняеш аблічча ягонае і адсылаеш яго.

²¹ Ці ў славе жывуць дзеці ягоныя, ён ня ведае, ці ў ганьбе, ён не разумее.

²² Адчувае ён боль цела свайго, і душа ягоная ў ім самім ные».