Տերն է իմ օգնականն ու պաշտպանը. Նրան հուսաց իմ սիրտը, Մարմինս օգտվեց ու զվարճացավ, Եվ ես բոլորանվեր փառք պիտի տամ նրան։
Լսի՛ր, Տե՛ր, իմ ձայնը, երբ կանչեմ. ողորմի՛ր ինձ և պատասխա՛ն տուր ինձ։
Ու կասեմ. “Տե՛ր, մի՛ սովորեցրու ինձ, որ ամբարիշտ լինեմ”. և ինչո՞ւ դատեցիր այսպես ինձ։
Ամենքը միասին խոտորվեցին և անպիտան դարձան, Չկա բարություն անող, մինչև իսկ մեկ հոգի չկա։
Կյանքս նվազեց ցավերի պատճառով, Իսկ տարիներս՝ հեկեկոցներից։ Իմ զորությունը տկարությունից աղքատացավ, Եվ ոսկորներս փտեցին։
Բազում են մեղավորների տանջանքները, Բայց Տիրոջը հուսացողներին Տիրոջ ողորմությունը կպարուրի։
Դպրապետին՝ քնարով։ Սաղմոս Դավթի
Ո՛ւնկն դիր, Տե՜ր, իմ խոսքերին Եվ նկատի՛ առ իմ աղաղակը։