Դու ինձ մինչև ե՞րբ չես թողնելու, չես արձակելու ինձ, մինչև որ ցավերով կուլ տամ թուքս։
Մինչև ե՞րբ ինձանից ետ չես կանգնելու. չե՞ս թողնելու, որ թուքս կուլ տամ։
կամ մի՞թե շատ կարճ չէ ժամանակն իմ կյանքի։ Թո՛ւյլ տուր ինձ, որ փոքր-ինչ հանգստանամ,
Հեռո՛ւ նրանից, որ հանգստանա մի քիչ, հաճույք ստանա իր կյանքից գեթ իբրև մի վարձկան։
ինձ հանգիստ էլ չի տալիս, դառնությամբ է լցրել ինձ.
Ինձ պաշարեցին չարերը, որոնց թիվ չկար, Իմ անօրենությունները հասան ինձ, և ես չկարողացա տեսնել։ Գլխիս մազերից ավելի շատացան, և սիրտս լքեց ինձ։
Ողորմի՛ր ինձ, Տե՜ր, որովհետև հիվանդ եմ ես, Բժշկի՛ր ինձ, որովհետև ցնցվեցին ոսկորներս,
Տերը մեծ Աստված է, մեծ թագավոր ողջ երկրում։
Նրանք աղաղակում էին բարձր ձայնով ու ասում. «Մինչև ե՞րբ, Տե՛ր, սուրբ ու ճշմարիտ, պիտի չդատես և մեր արյան վրեժը չլուծես երկրի բնակիչներից»։