Սուրբ է սիրտն իմ խոսքերով, և իմ շուրթերի իմաստությունը հստակորեն կիմացվի։
Խոսքերս սրտիս ուղղությամբ են, և շրթունքներս պարկեշտությամբ պիտի խոսեն, ինչ որ գիտեմ։
«Հոգով հանճարեղն իմաստությամբ պատասխան չի՞ տա արդյոք. մի՞թե կանցկացնի իր որովայնի ցավը,
իմ շրթունքները անօրենություն չեն արտասանի, և ոչ էլ հոգիս անիրավության մասին կխորհի։
ոչ մեկից չեմ ամաչելու, մարդկանցից էլ չեմ պատկառելու,
քանզի երեսպաշտություն անել չգիտեմ, այլապես ցեցն ինձ կուտի»։
Ահա բացեցի բերանս, ու խոսեց լեզուս։
«Այդ ո՞վ է, որ իր խորհուրդները թաքցնում է ինձնից, խոսքերը հավաքելով իր սրտում՝ կարծում է, թե ինձնից պահում է դրանք։
էլի ես նայելով ձեր դեմքին՝ երբեք չպիտի ստեմ։
Իմաստունների լեզուն գիտի բարին, անզգամների բերանը պատմում է չարիքներ։
Իմաստունների շուրթերը շաղ են տալիս իմաստություն, իսկ անմիտների սրտերը չեն կարող հաստատ լինել։
Կա ոսկի և բազում արտեր, բայց իմաստուն շուրթերն են պատվական անոթ։
քանզի ձեզ բարի պարգևներ պիտի պարգևեմ։ Մի՛ թողեք իմ օրենքները,