2 Ահա բացեցի բերանս, ու խոսեց լեզուս։
2 Ահա հիմա բերանս բաց եմ արել. թող լեզուս իմ բերանում խոսի։
Ի վերջո Հոբը բացեց իր բերանը և անիծեց իր ծնված օրը՝
Եվ բացելով բերանը՝ սկսեց ուսուցանել նրանց ու ասել.
Քո ծառաների դիակները նետեցին որպես կեր երկնի թռչուններին Եվ սրբերի մարմինները՝ երկրի գազաններին։
թող ականջներս լսեն անեծքն իմ, թող արհամարհվեմ ու քամահրվեմ իմ ժողովրդից։
«Բայց դու, Հո՛բ, լսի՛ր, թե ի՛նչ եմ ասում, ակա՛նջ դիր իմ խոսքերին։
Սուրբ է սիրտն իմ խոսքերով, և իմ շուրթերի իմաստությունը հստակորեն կիմացվի։