Catagóir
60 Véarsaí Bíobla Faoi Thuismitheoireacht
Is mór tionchar focail thuismitheoirí ar shaol a bpáistí, bíodh sé dearfach nó diúltach. Mar sin, is gá a bheith an-chúramach faoin méid a deirtear, mar tá an chumhacht againn a gcinniúint a mhíniú lenár bhfocail.
Má chaitheann tú am ag comhairle do pháistí, tá tú ag tógáil bunláidir dóibh atá fréamhaithe i gCríost agus ina fhocal. Ar an gcaoi sin, beidh muinín agat nach n-imeoidh siad ón bhfírinne, mar go gcuimhneoidh an Spiorad Naomh orthu i gcónaí faoi na ceachtanna a fuair siad.
Ach, cuimhnigh, má tá na focail gorthach, déanfaidh an diabhal iarracht iad a choinneáil i gcuimhne freisin. Dá bhrí sin, guigh ar an Spiorad Naomh chun tú a threorú agus a mhúineadh duit conas comhairle a thabhairt do do pháistí ionas go leanfaidh siad cosáin Dé.
Ní bheidh am ar bith caite ag tabhairt aire do do pháistí agus ag comhairle dóibh amú, mar feicfidh tú toradh do chuid focal agus an chaoi a gcuireann siad i bhfeidhm iad i gcásanna éagsúla.
Lean ort ag treorú do pháistí i dtreo na slánaíochta, agus bíodh muinín agat go ndéanfaidh Dia glóir dó féin trí do pháistí.
Guirimid ar an Athair ár bhfocail a ghlanadh agus an cumas a thabhairt dúinn labhairt de réir a chroí agus a ghrá, ag clúdach ár mbotún agus ár lochtaí.
Múineann Dia do pháistí géilleadh do theagasc a dtuismitheoirí chun eagna a fháil. Dá bhrí sin, lorg eagna Dé trína fhocal chun comhairle cheart a thabhairt do do pháistí agus iad a threorú go héifeachtach.
Teagaisg an leanabh sa ntslighe ann ar choir dho imtheachd: agus tan bhías sé áosta, ní thréigfidh sé í.
Agus béid na bríathraso, aithnighimsi dhíot a niugh, ann do chroidhe: Agus múinfidh tú go dúthrachdach dod chloinn íad, agus laibheóruidh tú orra a nuáir shuidhfeas tú ann do thigh, agus a nuáir shiubhólas tú an tslighe, agus a nuáir luídhfheas tú síos, agus a nuáir éireochus tú súas.
Ní bhfuil gáirdeachas agum as mó ná so eadhon go gcluinim go bhfuilid mo chlann, ag suibhal sa bhfírinne.
A chlann, bíghidh úmhal do bhur naithribh agus do bhur máthribh sna huile neithibh: óir as mór gean an Tíghearna ar so.
Eíst red athair noch do ghin thú, agus ná tarcuisnigh do mhathair a nuáir bhías sí áosta.
¶ Tabhair onóir dod athair agus dod mhathair, mar do aithin an TIGHEARNA do Dhía dhíot; chor go bhfaideochtháoi do laéthe, agus go rachadh go maith dhuit, annsa dúthaigh noch do bheir an TIGHEARNA do Dhía dhuit.
Do bhádar fós ar naithreacha colluidhe aguinn na luchd smachduighthe, agus do bheirmís urruim dhóibh: a né nach ro mhó ná sin do bhéuram úmhlachd Dathair na spiorad, agus bíam béo?
Seanraidhte Sholuimh. Do ní mac críonna athair sólásach: acht sé an mac leamh dubhachus a mháthair.
A chlann, bíghidh úmhal dá bhur naithribh agus da bhur maithribh sa Dtíghearna: óir as coir so.
Foillseocha mé an reachd: a dubhairt an TIGHEARNA riomsa, Is tú mo Mhac; a niugh do ghin mé thú.
Smachtuigh do mhac, agus do bhéara sé suáimhnios duit; do bhéara sé fós, sólas dot anam.
An té choighlios a shlat fúathúighiodh sé a mhac: acht an té ler bionnihum é smachtuighidh sé é go moch.
A mhic, na tarcuisnigh smachtughadh an TIGHEARNA; agus na bí curtha dhá cheartughadh: Oír an té ghrádhuighios an TIGHEARNA, smachtuighidh sé é; amhuil athair an mac iona mbí a dhúil.
Agus, a aithreacha, ná brosduighe bhur gclann chum feirge: achd tógbhuidh súas íad a dteagusg agus a bhfoircheadal an Tíghearna.
Onoruigh hathair agus do mhathair: ionnus go ma fada do laethe ar an ttalamh noch do bheir an TIGHEARNA do Dhía dhuit.
Dá bhfuilnge sibh smachdughadh, atá Día dhá fhoráileadh féin oruibh amhuil air chloinn; oír cía hé an mac nach smachduigheann an tathair?
Agus grádhochuidh tú an TIGHEARNA do Dhía réd chroidhe uile, agus réd anam uile, agus réd chumhachduibh uile. Agus béid na bríathraso, aithnighimsi dhíot a niugh, ann do chroidhe: Agus múinfidh tú go dúthrachdach dod chloinn íad, agus laibheóruidh tú orra a nuáir shuidhfeas tú ann do thigh, agus a nuáir shiubhólas tú an tslighe, agus a nuáir luídhfheas tú síos, agus a nuáir éireochus tú súas.
Agus a dubhairt sé, Go fírinneach a deirim ribh, Muna bfhilltí, agus muna mbeithí mar leanbána, nach rachdaoi a sdeach do rioghach neamhdha.
Ná mealltar sibh; ní ghabhann Día sgige chuige: oír gidh bé ní shiolchuireas neach, a sé an ní céudna bheanfas sé.
A aithreacha, na brosduighe bhur gclann chum feirge, deagla a meisnighe do chur ar gcúl.
Agus má atá aonduine nách déun soláthar dá dháoinibh féin, agus go mórmhór do luchd a thíghe, do shéun sé an creideamh, agus is measa é ná neach gan chreideamh.
Féuch, is oighreacht don TIGHEARNA clann: toradh na mbronn a luaidheachd. Mar shoighde a láimh an duine arrachtaigh; is amhluigh sin atá clann na hóige. Is beannuighe an duine agá bhfuil a bholgán soighiod lán díobh: ní bhiáid claóidhte, an tan leibheoruid lé na naimhdibh san gheata.
Achd ní cosmhuil smachdughadh air bith ré headh na nuáire sin do bheith solásach, achd dólasach: gidheadh do bheir sé na dhiáigh sin toradh smuáimhneach na fíréuntachda don druing chleachdas é.
Ní cheilfiom air a ccloinn íad, ag innisin don ghinealach thiocfas molta an TIGHEARNA, agus a chumhachta, agus na míorbhuile do rinne sé. Cá mhéud úair do chorruigheadar é annsa díothramh, agus do chuireadar doilghios air annsa bhfásach! Agus dfilliodar agus do chuireadar cathughadh ar Dhía, agus do chuireadar an Táon Náomhtha Israel a gcuimsi. Níor chuimhnigheadar a lámh, nó an lá do sháor sé íad ó na námhuid. A nuáir do chuir a chomharthadha san Négipt, agus a ionganta a magh Soan: Agus diompóidh a srotha a bhfuil; agus a naibhne, go nar bhféidir dhóibh deoch ól. Do chuir sé iona measc iomad cuiléog, noch do ith íad; agus an luisgionn, noch do scrios íad. Agus thug sé a mbiseach don dréollán-teasbhuidh, agus a saothar don lócuist. Do mharbh a bhfíneamhuin ris an gcloichshneachta, agus a ccroinn siocamor ris an gcuisne. Agus thug a neallach don chloichshneachda, agus a ttréuda do na teinntigh. Do chuir sé orra teas a fheirge, fíoch, agus aingidheachd, agus buaidhreadh, ré cur drochaingiol na measc. Oír do dhaingnigh sé fiadhnuise ann Iácob, agus dórduigh sé dligheadh a Nísrael, noch daithin dar naithribh, a fhoillsiughadh dá gcloinn: Do chomhthromuigh sé slighe dhá fheirg; níor cháomhuin a nanam ó bhás, agus thug sé a mbeatha don phláigh; Agus do bhuáil sé céidgheine na Hégipte; tosach a néirt a bpáilliúnuibh Ham: Agus thug air a dhaoinibh dul thairis mar cháorchaibh, agus do thréoruidh amhuil tréud annsa díothramh íad. Agus do thréoruidh amach íad ré dánachd, agus ní raibh eagla orra: agus dfoluigh a nfairge a naimhde. Agus thug sé íad go himeal a shanctora, an slíabhso, noch do ghnodhuigh a lámh dheas. Agus do theilg amach rompa na geintighe fós, agus do roinn sé oighreachd dóibh re crannchaír, agus thug air threabhuibh Israel áitriughadh iona nionad suidhe. Gidheadh do chuireadar cathughadh agus do bhrostuigheadar an Día is ro áirde, agus níor chongmhadar a fhíadhnuisigh: Acht dfilliodar air a ccúl, agus do pheacuigheadar go míochoinghiollach mar a naithre: do bhádar air na niompógh mar bhogha cealgach. Agus do chorruigheadar é chum feirge le na náitibh árda, agus re na níomháighibh ceirbhéartha do ghluáisiodar é chum éada. Do chúalaidh Día sin, agus do bhí fearg air, agus do fhúathaidh Israel go ro mhór: Chum go mbiáidh a fhíos ag an nginealach do thiucfadh, ag na leinibh do béartaoi; agus ag éirghe go ninneosaidís dá gcloinn féin: Agus do thréig sé tabernacuil Shilo, an páillíun noch do shuighidh sé a measc a dhaóine; Agus do thoirbhir a neart a mbraighdionas, agus a ghlóir a láimh na námhad. Thug sé mar an ccéadna a dhaóine don chloidhiomh; agus do bhí sé feargach re na oighreachd. Do loisg an teine rogha a ndaóine óg; agus níor mholadh a maighdiona. Do thuiteadar a sagairt ris an ccloidheamh; agus níor ghuileadar a mbaintreabhacha. Ann sin do mhúscuil an TIGHEARNA mar dhuine na chodladh, agus mar dhuine árrachta ag gárrtha tre fhíon. Agus do bhuáil a naimhde iona ndeireadh: thug sé scannail shíorruidhe dhóibh. Agus do dhíult sé áitreabh Ióseph, agus níor thogh sé treabh Ephraim: Acht do thogh sé treabh Iúdah, slíabh Sion noch dob ionmhuin leis. Agus do chuir súas a shanctóir cosmhuil re pálásaibh árda, mar an ttalamh noch do shuighidh sé go síorruidh. Agus go ccuirfedís a ndóthchus a Ndía, agus nach dearmadfaidís oibreacha Dé, agus go cconneochaidís a aitheanta:
Smachtuigh do mhac an fad bhías dóigh as, agus ná coigleadh hanam é chum a mhillte.
Agus na dhuine ríaghluigheas a thigh féin go maith, agá mbí a chlánn fá úmhlachd maille ris an uile thrómghachd; (Oír munab eól do neach a thigh féin do riaghlughadh, cionnas bhías cúram eagluise Dé air?)
Ná connaimh smacht ón leanabh: óir ma bhuáilionn tú leis an tslait é, ní bhfuighe sé bás. Buáilfidh tú leis an tslait é, agus sáorfuidh tú a anam ó ifrionn.
Mar bhíos truáighe ag athair dá chloinn, is marsin atá truáighe ag an TTIGHEARNA don lucht air a bhfuil a eagla.
Agus múinfidhe íad dá bhur gcloinn, ag labhairt orra a nuáir shuidhfios tú ion do thigh, agus a nuáir shiubholus tú annsa tslighe, a nuáir luidhfios tú síos, agus a nuáir éireochus tú súas.
Agus a dubhairt Iosa, Fuilngidh do na leanbaibh, agus na bacuidh dhióbh, teachd chugamsa: oír is lé na leithéidibh sin rioghachd neimhe.
A chlann, bíghidh úmhal dá bhur naithribh agus da bhur maithribh sa Dtíghearna: óir as coir so. Fá dheóigh, a dhearbhráithreacha, bíghidh neartmhar sa Dtíghearna, agus a gcúmhachd a neirtsion. Cuiridh iomuibh armáil Dé go huilidhe, ionnus go madh féidir libh seasamh a nadhuigh shlightheadóireachd an Díabhail. Oír ní ré fuil agus ré féoil do níomuid sbáirn, achd ré húachdaranuibh, ré cúmhachduibh, ré prionnsuidhibh an domhuin dhorchaduis an tsáoghailse, ré drochsbioraduibh, noch atá sna hionaduibh árda. Uime sin glacuidh chuguibh armáil Dé go huilidhe, chum go madh-féidir libh cur na nadhuigh a ló an ríachdanuis, agus seasamh ar gcríochnughadh, na nuile neitheann dáoibh. Uime sin seasuidh, ar mbeith dá bhur leasrachuibh ar na gcreaslughadh ré firinne, agus ar gcur éidigh uchda na fíreantachda iomuibh; Agus brogan ullmhuighthe shoisgéil na siothchána fá bhur gcosaibh; Agus tar gach uile ní, glacuibh chuguibh, sgíath an chreidimh, tré na dtucfuidh dhíbh uile gháethe tinntighe na drochsbioruidedo mhúchadh. Agus gabhuidh chuguibh clogud na sláinte, agus cloidheamh na Sbioruide, eadhon bríathar Dé. Ar mbeith díbh ag úrnuighe do shíor ré gach áoin ghné úrnuighe agus athchuinghe trés an Sbiorúid, agus ag féire sá ní gcéudna maille ré gach uile bhúanas agus ghuidhe ar son na nuile náomh; Agus ar mo shonsa, ionnus go dtiubhartháoi dhamh cumas labhartha, a nosgladh mo bhéil maille ré danach, chum seicreide an tsoisgéil do fhoillsiughadh dhamh. Tabhair onóir dod athair agus dod mhathair; (noch as é chéud áithne maille ré geallamhuin;) Dá bhfuilim um theachdaire a ngéibheann: ionnus go ndéunuinn danachd labhartha as, mar as éigean damh lábhairt. Achd ionnus go mbíadh fios aguibhse air na neithibh bheanas riomsa, agus créd do nim, foillseóchuidh Tichicus, dearbhráthair grádhach agus minisdir díleas sa Dtíghearna, na huile neithe dhibh: Noch do chur mé chuguibh a dtimchioll a nádhbhairse féin, ionnus go mbíadh fios na neitheann bheanus rinne aguibhse, agus go dtíubhradh cómhfhurtachd dá bhur gcróidhthibh. Siothcháin ris na dearbhráithribh, agus grádh maille ré creideamh, ó Dhía Athar agus on Dtíghearna Iósa Críosd. Grása maille ris na huile dháoinibh ghrádhuigheas ar Dtíghearna Iósa Críosd maille ré neamhthruáilleadh. Amén. Ionnus go mbíadh rath ort, agus go mbíadh fad-sáoghuil agad ar an dtalamh.
Achd a sé as toradh don Spiorúid grádh, gáirdeachas, síothcháin, foíghid fhasa, ceannsachd, rún maitheasa do dhéunamh, creideamh, Macántas, measardhachd: ní bhfuil dligheadh a nadhuigh a samhuil sin.
A mhic, éisd ré teagasg hathar, agus ná tréig dligheadh do mhathar: Oír béid síad iona ccórughadh grás dot chionn, agus na slabhradhuibh timchioll do bhrághad.
Eistighsi, a chlann, ré teagasg athair, agus tugaidh aire déolus tuicsion. Eíst, a mhic, agus glac mo ráidhte; agus béid blíadhna do sháoghail iomadamhuil. Do mhúin mé thú a slighe an ghliocuis; do thréoruigh mé thú a gcasánaibh díreacha. A núair shiubholus tú, ní cumhgochthar do choiscéime; agus a núair rithios tú, ní bhfuighe tú tuisleadh. Glac greim daingion do theagasg; na léig uáit í: cumhdaigh i; óir isí sin do bheatha. Ná héirigh a steach a ccasán na gciontach, agus ná himthigh a slighe na ndrochdhaóine. Seachain é, ná gabh lámh ris, fill úadh, agus imthigh romhad. Oír ni chodhluid síad, muna ndéarnaid urchóid; agus beirthear a ccodhladh úatha, muna ttugaid ar chuid éigin tuitim. Oír ithid síad arán na hurchóide, agus ibhid fíon a nfoiréigin. Acht bí slíghe a nfíréin amhuil solus lonnrach, noch shoillsighios ní sa mhó agus nísa mhó go nuige an lá iomlán. Atá slighe na gciontach do nós an dorchadais: níor fheadadar cred ó bhfuighid tuisleadh. Oír do bheirim foghluim maith dhíbh, ná tréigidh mo dhlígheadh.
Agus na cumaidh sibh féin ris an tsáoghalsa: achd cuiridh sibh féin a natharrach crotha ré hathnúadhughadh bhur ninntinne, ionnus go mbíadh a dhearbh aguibh créud í toil mhaith, gheanamhuil, dhiongmhála Dé.
Coimhéaduigh an TIGHEARNA an duine coigcríche; an dílleachta agus an bhaíntreabhach tógbhaidh sé súas: acht cuiridh sé slighe an chiontoigh bun ós cionn.
Beathuighidh tréud Dé do fágbhadh táobh ribh, ar mbeith dhá chúram oruibh, ní tré éigean, achd go toilteanach; ní ar son éudála neamhghloine, achd maille ré hinntinn ullaimh; Ní mar do bhíadh sibh bhur Dtíghearnaidhibh ós cionn eagluise Dé achd mar dhruing atá na neisiompláire don tréud.
Ionnus go siúbhalfadh sibh mar as cubhaidh don Tíghearna maille ré sa thoil do dhéunamh sna huile neithibh, ag tabhairt toruidh uáibh sa nuile dheaghobair, agus ag fás a néolas Dé;
Ar mbeith cuimhneach dhamh ar an gcreideamh neamhfhallsa atá ionnad, noch do bhí na chómhnuidhe ar tús ann do sheanmháthair Lois, agus ann do mháthair Eunice; agus ís deimhin leam a bheith ionnadsa mar an gcéudna.
Agus má atá aóinneach aguibh a neasbhuibh éagua, íarruidh í air Dhía, noch do bheir go fairsing úadh do na huilibh, agus nach déun maóidheamh; agus do bhéurthar dho í.
Do ni mac críonna athair lúathgháireach: acht tarcuisnighidh an duine leamh a mhathair.
Agus múinfighear do chlann uile leis an TTIGHEARNA; agus budh mór síothcháin do chloinne.
Agus go dtugaidh Día na foighide agus na cómhfhurtachda dhaóibh bheith dáoininntin a dtáobh a chéile do réir Iósa Críosd: Ionnus go madh héidir libh go háontadhach ré hén bhéul amháin, Día Athair ar Dtighearna Iósa Críosd do mholadh.
Gairim neamh agus talumh a niugh dfiaghnuisi bhur nághuidh, gur fhoillsigh mé as bhur gcoinne, beatha agus bás, beannughadh agus mallughadh: uimesin beir beatha do roghuin, ionnas go mairfe tú féin agus do shliochd: Agus fhillfeas tú chum do THIGHEARNA Dé, agus uimhleochus tú dá ghlór do réir á nuile neithe aithnighimsi dhíot a niugh, thú féin agus do chlann, red chroidhe uile, agus red anum uile; Ionnus go ngráidheochuidh tú do THIGHEARNA Día, agus go nuimhleocha tú dá ghuth, agus go ndruidfe tú ris: óir is é sin do bheatha, agus fadughadh do láetheadh: chor go ccoimhneocha tú ansa dúithche noch do mhionnuigh an TIGHEARNA dot aithribh, do Abraham, Dísaac, agus do Iácob, do thabhairt dóibh.
Atá bás agus beatha a ccumhachta na teangtha: agus an drong ler bhionmhuin í íosaid síad dá toradh.
Agus ó bhí tú ad leanabh go raibh eólas na sgrioptúr náomhtha agad, lér féidir do dhéunamh éagnuidhe chum slánaighthe trés an gcreideamh noch atá a Niósa Críosd.
Beathochuidh sé a thréud amhúil áodhaiare: cruinneochaidh se na huáin le na láimh, agus iomchoruidh sé iona ucht íad, agus tiomáinfidh go mín an chuid iona mbí óig.
A chlann bheag, nár ab a mbréithir, ná a dteanguidh bhías bhur ngrádh; achd a ngníomh agus a bhfírinne.
Do bhí mé óg, agus a nois atáim áosta; acht ní fhaca mé an fíréun ar na thréigion, agus a shliocht ag íarruidh déirce aráin.
Tuille eile, a dhearbhraithre, gidh bé ar bithe neithe atá firinneach, gidh bé neithe atá trómgha, gidh bé neithe atá ceart, gidh bé neithe atá glan, gidh be neither as fíu grádh, gidh bé neithe ar a bhfuil deaghtheisd; ma tá súbhailcighe ar bith, agus má tá moladh, go madh híad bhías sibh a smuáineadh.
Gidh bé ghrádhuighios teagasg grádhuighidh sé eólus: acht an té fhúathuighios smacht is brúideamhuil é.