Biblia Todo Logo
Bíobla ar líne
- Fógraí -




Matha 13:39 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

39 agus is é an diabhal an námhaid do chuir iad: agus is é deireadh an tsaoghail an fóghmhar; agus is iad na h‐aingil na buanaidhthe,

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

39 is é an namhaid a chuir é an diabhal; is é an fómhar deireadh na haoise, agus is iad na buanaithe na haingil.

Féach an chaibidil Cóip

Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

39 Agus is é an diabhal an námha a chuir é. Is é deireadh an tsaoghail an fóghmhar. Agus is iad na h-aingle na buanaidhthe.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

39 Agus an námhaid do chuir é a sé an díabhal é; agus a sé an fóghmhar deireadh an tsáoghail; agus a síad na búanuidhe na haingil.

Féach an chaibidil Cóip

Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

39 Agus an namhaid a chuir an cogal, siné an diabhal. Agus isé deire an tsaoghail an fóghmhar; agus isiad na h-aingil na buanaidhthe.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

39 agus is é an diabhal an namhaid a scaipeann é. Is é deireadh an tsaoil an fómhar agus is iad na haingil na buanaithe.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naofa 1981

39 agus is é an diabhal an namhaid a scaipeann é. Is é deireadh an tsaoil an fómhar agus is iad na haingil na buanaithe.

Féach an chaibidil Cóip




Matha 13:39
29 Tagairtí Cros  

Agus an té adéarfas focal i n‐aghaidh Mhic an Duine, maithfear dó é; acht an té labharfas i n‐aghaidh an Spioraid Naoimh, ní maithfear dó é, ar an saoghal so, ná ar an saoghal atá le teacht.


Agus an duine ’n‐ar cuireadh an síol sa drisleach, is é sin an té do‐chluin an briathar; agus tachtann cúram an tsaoghail, agus mealladh an tsaidhbhris an briathar, agus bíonn sé gan toradh.


acht nuair do bhí na daoine ’n‐a gcodladh, tháinig a námhaid agus do chroith sé cogal i measc na cruithneachtan, agus d’imthigh sé.


Agus adubhairt seisean leo, Námhaid do‐rinne é sin. Agus adeir na searbhóntaí leis, An áil leat go rachaimíd agus go gcnuasfaimíd é?


Agus fá mar bailightear an cogal agus dóightear é le teinidh; mar sin bhéas i ndeireadh an tsaoghail.


Mar sin bhéas i ndeireadh an tsaoghail: tiocfaidh na h‐aingil amach, agus deaghlóchaid na droch‐dhaoine as lár na bhfíréan,


Agus ’n‐a shuidhe dhó ar chnoc na nOla‐chrann, tháinig na deisceabail chuige ar leithridh, g‐á rádh. Innis dúinn, cá fhaide go dtiocfaidh na neithe sin chum críche? agus cad é cómhartha do theachta, agus deiridh an tsaoghail?


Acht nuair thiocfas Mac an Duine ’n‐a ghlóir, agus na h‐aingil go léir i n‐éinfheacht leis, suidhfidh sé annsin i gcathaoir a ghlóire:


g‐á theagasc dóibh gach ar órduigheas daoibh do chóimhlíonadh, agus féach, atáim‐se ’n‐bhúr bhfochair i gcómhnaidhe, go deireadh an tsaoghail.


Thárla na neithe úd dhóibh mar shamplaí, agus tá siad scríobhtha chum rabhadh do thabhairt dúinne, go bhfuil deireadh an tsaoghail tagtha orainn.


Acht is eagal liom, fá mar mheall an nathair Éabha le n‐a ghliocas, go dtruailleochaidhe bhur smaointe ar aon chor ó’n tsimplidheacht agus ó’n ngeanmnaidheacht i dtaobh Chríost.


Óir ní mar an mhór‐chuid bhímíd, ag truailliú Briathair Dé: acht labhraimíd i gCríost le fíre, mar bhéadh ó Dhia, i bhfiadhnaise Dé.


’n‐a raibh sibh ag siubhal roimh ré do réir cúrsa an tsaoghail seo, do réir prionnsa cumhachta an aeir, an spiorad atá ag oibriú anois i gclainn na h‐easumhlachta.


acht do labhair sé linne ins na laethaibh deireannacha so tré n‐a Mhac, do chinn sé mar oidhre ar a bhfuil ann, tré n‐ar chruthuigh sé an domhan, leis.


san gcás sin dob’ éigean dó fulang go minic ó cuireadh an domhan ar suidheachan: acht anois, an t‐aon uair amháin, i ndeireadh na n‐aois do foillsigheadh é chum deireadh do chur leis an bpeacadh, g‐á íodhbairt féin.


Bidhidh stuamdha, bidhidh ar bhur n‐aire; bíonn bhur n‐áidhbheirseoir, an diabhal, ag siubhal thart timcheall mar leomhan búirfeadhach ar thóir an té fhéadas sé a shlugadh.


Is d’á leithéidibh sin do rinne Énoch, duine de’n seachtmhadh glún ó Ádhamh, tarngaireacht, g‐á rádh, Féach, atá an Tighearna tagtha leis na míltibh móra d’á naomhaibh,


Agus do teilgeadh síos an dragún mór, an tsean‐nathair nimhe, ar a dtugtar an Diabhal agus Sátan, an té mheallas an saoghal ar fad; do teilgeadh síos é go dtalamh, agus do teilgeadh a aingle síos i n‐éinfheacht leis.


Agus meallann sé lucht áitreabha na talmhan leis na miorbhailtibh tugadh le déanamh dhó i bhfiadhnaise an ainmhidhe, g‐á rádh le lucht áitreabha na talmhan íomháigh do dhéanamh do’n ainmhidhe fuair an ghoin ó’n gclaidheamh, agus do mhair beo.


Agus do gabhadh an t‐ainmhidhe, agus i n‐éinfheacht leis, an fáidh bréige do rinne na míorbhailtí ’n‐a fhiadhnaise, le n‐ár mheall sé an dream do ghlac marc an ainmhidhe chuca, agus an dream thug adhradh d’á íomháigh. Do teilgeadh iad araon beo amach i loch teineadh atá ar dearg‐lasadh le ruibh.


Lean orainn:

Fógraí


Fógraí