Biblia Todo Logo
Bíobla ar líne
- Fógraí -




Lúcás 5:21 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

21 Agus do thosnuigh na scríobhaidhthe agus na Fairisínigh ar cheasnú, agus iad g‐á rádh, Cia h‐é seo atá ag labhairt dia‐mhasla? Cia fhéadas peacaidhe do mhaitheamh, acht Dia amháin?

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

21 Agus thosaigh na scríobhaithe agus na Fairiséigh ar chaitheamh amhrais air, agus iad á rá, “Cé hé sin atá ag labhairt go diamhaslach? Cé hé ar féidir leis na peacaí a mhaitheamh ach Dia amháin?”

Féach an chaibidil Cóip

Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

21 Agus thoisigh na Scríobhaidhthe agus na Fairisínigh a smaoineadh, agus a rádh: Cé h-é seo a labhras diamhaslacha? Cé acht Dia amháin a dtig leis peacaidhe a mhaitheamh?

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

21 Agus thionnsgnadar na sgríobuidhe agus na Phairisinigh diosbóireachd do dhéanamh, ag rádh, Créd é an fearsa labhras blaisphéimighe? Cía fheúdus peacuigh do mhaitheamh, achd Día ná áonar?

Féach an chaibidil Cóip

Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

21 Agus do chrom na Sgríbhneóirí agus na Fairisínigh ar mhachtnamh, agus ar a rádh: Cad é mar dhuine é seo a labhrann diamhasla? Cé fhéadann peacaí do mhaitheamh ach Dia amháin?

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

21 Agus thosaigh na scríobhaithe agus na Fairisínigh ag smaoineamh: “Cé hé seo a labhraíonn diamhaslaí? Cé a fhéadann peacaí a mhaitheamh ach Dia amháin?”

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naofa 1981

21 Agus thosaigh na scríobhaithe agus na Fairisínigh ag smaoineamh: “Cé hé seo a labhraíonn diamhaslaí? Cé a fhéadann peacaí a mhaitheamh ach Dia amháin?”

Féach an chaibidil Cóip




Lúcás 5:21
23 Tagairtí Cros  

Annsin do réab an t‐árd‐shagart a éadaighe, agus adubhairt, Dia‐mhasladh atá déanta aige: créad é an gábhadh atá againn le n‐a thuilleadh fiadhnaidhthe? Féach, do‐chualabhar anois an dia‐mhasladh: créad do‐chítear daoibh?


Agus féach, adubhairt cuid de na scríobhaidhthibh ’n‐a n‐aigne féin, Atá sé sin ag dia‐mhasladh.


Tabhraidh uaibh, d’á bhrigh sin, torthaí oireas do bhúr n‐aithrighe, agus ná tosnuighidh ar a rádh libh féin, Atá Abracham ’n‐a athair againn: óir adeirim libh, gur féidir le Dia sliocht d’Abracham do thógáil ó na clochaibh sin.


Agus tharla, go raibh sé lá ag teagasc; agus go raibh ’n‐a suidhe ann Fairisínigh agus dochtúirí na dlighe a tháinig ó gach baile beag sa nGáilile agus i nIúdaea, agus ó Iarúsalem: agus do bhí cumhacht an Tighearna aige chum slánuighthe.


Acht ó ba léir d’Íosa a smaointe, d’fhreagair sé agus adubhairt sé leo. Cad chuige dhaoibh bheith ag ceasnú i n‐bhúr gcroidhthibh?


Agus na daoine do bhí ’n‐a suidhe chum bidh ’n‐a fhochair, do thosnuigheadar ar a rádh eadortha féin, Cia h‐é seo mhaitheas fiú amháin peachaidhe?


D’fhreagair na h‐Iúdaigh, Ní mar gheall ar aon deagh‐obair atáimíd ag gabháil de chlochaibh ort, acht mar gheall ar dhiamhasla, agus go bhfuilir‐se, agus gan ionnat acht duine, ag déanamh Dé dhíot féin.


Cia h‐é chuirfeas cúis ar mhuinntir thoghtha Dé? Is é Dia fhíréanuigheas: cia h‐é dhaorfas?


Lean orainn:

Fógraí


Fógraí