Lúcás 5 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil V Tógáil mhíorbhailteach éisc. Leigheas lobhair agus leigheas duine a raibh galar creathach air. Gairm Mhaitiú.

¹ Agus thárla, nuair a bhí na sluaighte ag brúghadh isteach air chun briathar Dé a chluinstin, gur sheasuigh sé cois loch Ghenesaret,

² Agus chonnaic sé dhá luing ina seasamh le taoibh an locha: acht bhí na h-iascairí imthighthe astú, agus bhí siad ag nighe a gcuid eangach.

³ Agus ag dul isteach dó i gcionn de na longa, arbh le Síomon í, d’iarr sé air tarraingt amach giota ó’n talamh. Agus ag suidhe síos dó theagasc sé an sluagh as an luing.

⁴ Acht nuair a stad sé de chainnt, dubhairt sé le Síomon: Cuir amach ar an doimhneacht, agus leigigidh síos bhur n-eangacha chun gabhála.

⁵ Agus d’fhreagair Síomon, agus dubhairt sé leis: A Mháighistir, shaothruigheamar ar feadh na h-oidhche uilig, agus níor ghabhamar dadamh; acht ar d’fhocal-sa leigfidh mé síos an eangach.

⁶ Agus nuair a bhí seo déanta acu, ghabh siad án iomad iasc, agus bhris a n-eangach.

⁷ Agus thug siad cómhartha dá gcomrádaidhthe a bhí san luing eile teacht agus cuidiughadh leo. Agus tháinic siad, agus líon siad an dá luing, ionnas go raibh siad chómhair a bheith ag dul faoi uisce.

⁸ Agus nuair a chonnaic Síomon Peadar seo, thuit sé síos ag glúna Íosa, ag rádh: Imthigh uaim, óir is duine peacthach mé, a Thighearna.

⁹ Óir bhí an t-uathbhás ar fad air, agus ar a raibh leis, fá’n lucht éisc a ghabh siad:

¹⁰ Agus bhí mar an gcéadna ar Shéamus agus ar Eoin, mic Shebede, a bhí i gcómhar le Síomon. Agus deir Íosa le Síomon: Ná bíodh eagla ort: gabhfaidh tú daoine feasta.

¹¹ Agus nuair a thug siad a longa chun tíre, d’fhág siad gach nidh, agus lean siad é.

¹² Agus thárla, nuair a bhí sé i gcionn de na cathracha, féach, fear lán de lobhra, ar fheiceáil Íosa dó, chaith sé é féin síos ar a aghaidh agus ghuidh sé é, ag rádh: A Thighearna, má’s toil leat, tig leat mé a dhéanamh glan.

¹³ Agus ag síneadh amach a láimhe dó, leig sé air í, ag rádh: Is toil; déantar glan thú. Agus d’imthigh an lobhra de ar an bhomaite.

¹⁴ Agus d’órduigh sé dó gan innse d’aoinneach, acht imthigh, taisbeán thú féin do’n tsagart, agus déan ofráil ar son do ghlanta mar d’órduigh Maoise, mar fhiadhnaise dóibh.

¹⁵ Acht is amhlaidh is mó a leathnuigh iomrádh air, agus chruinnigh sluaighte móra le h-éisteacht leis agus le leigheas d’fhagháil ó n-a gcuid galar.

¹⁶ Acht d’imthigh seisean isteach san uaigneas agus rinne sé urnaighe.

¹⁷ Agus thárla lá amháin go raibh sé ina shuidhe ag teagasc. Agus bhí ina suidhe ann Fairisínigh agus doctúirí dlighe a tháinic as gach baile de’n Ghailile agus de Iudaia agus as Ierusalem, agus bhí cumhacht an Tighearna chun a slánuighthe.

¹⁸ Agus féach, bhí fir ag iomchar ar leabaidh duine a raibh galar creathach air, agus bhí siad ag iarraidh é thabhairt isteach agus é leagan ós a chómhair,

¹⁹ Agus mar nach bhfuair siad aon chaoi le n-a thabhairt isteach mar gheall ar an tsluagh, chuaidh siad suas ar mhullach an tighe, agus leig siad síos fríd na licíní mar aon leis an leabaidh é i lár báire ós cómhair Íosa.

²⁰ Agus nuair a chonnaic seisean a gcreideamh, dubhairt sé: A dhuine, tá do pheacaidhe maithte duit.

²¹ Agus thoisigh na Scríobhaidhthe agus na Fairisínigh a smaoineadh, agus a rádh: Cé h-é seo a labhras diamhaslacha? Cé acht Dia amháin a dtig leis peacaidhe a mhaitheamh?

²² Acht ó bhí fios a smaointe ag Íosa, dubhairt sé leo, ghá bhfreagairt: Cad é sin ar a bhfuil sibh ag smaoineadh i bhur gcroidhthe?

²³ Cé acu is fusa a rádh: Tá do pheacaidhe maithte duit, nó a rádh: Éirigh agus siubhal?

²⁴ Acht chun go raibh a fhios agaibh go bhfuil cumhacht ag Mac an Duine ar talamh peacaidhe a mhaitheamh (deir sé leis an té a raibh an galar creathach air): Deirim leat, éirigh, tóg do leabaidh, agus gabh isteach i do thigh.

²⁵ Agus d’éirigh sé láithreach ós a gcómhair, thóg an leabaidh ina raibh sé ina luighe, agus d’imthigh sé chun a thighe ag tabhairt ghlóire do Dhia.

²⁶ Agus ghabh uathbhás iad uilig, agus thúg siad glóir do Dhia. Agus líonadh le h-eagla iad uilig, agus dubhairt siad: Chonnacamar iongantaisí indiu.

²⁷ Agus chuaidh sé amach ina dhiaidh sin, agus chonnaic sé puibliocánach darbh ainm Leibhí, ina shuidhe ag oific na cánach, agus dubhairt sé leis: Lean mise.

²⁸ Agus ar fhágáil gach nídh dó-san, d’éirigh sé agus lean sé é.

²⁹ Agus rinne Leibhí féasta mór dó ina thigh féin, agus bhí sluagh mór puibliocánach agus daoine eile ann, a bhí ina suidhe chun bídh i n-aoinfheacht leo.

³⁰ Agus bhí a bhFairisínigh agus a Scríobhaidhthe ag mannrán, agus ag rádh le n-a dheisciobail: Cad chuige a bhfuil sibh ag ithe agus ag ól i gcuideachtag na bpuibliocánach agus na bpeacach?

³¹ Agus dubhairt Íosa leo, ghá bhfreagairt: Ní ar na daoine slána a bhíos liaigh do dhíth, acht ar na daoine breoidhte.

³² Ní tháinic mise le glaodhach ar fhíréin acht ar pheacaigh chun aithrighe.

³³ Agus dubhairt siad leis: Cad chuige a ndéan deisciobail Eoin troscadh agus urnaighthe go minic, agus cuid na bhFairisíneach mar an gcéadhna, acht go mbíonn do chuid-se ag ithe agus ag ól?

³⁴ Agus dubhairt seisean leo: An dtig libh tabhairt ar chloinn an fhir nuaphósta troscadh a dhéanamh a fhad agus bhíos an fear nuaphósta ina gcuideachta?

³⁵ Acht tiocfaidh na laethe nuair a thógfar an fear nuaphósta ar shiubhal uatha, annsin dhéanfaidh siad troscadh ins na laethe sin.

³⁶ Agus labhair sé samhlaoid leo fosta: Ní chuireann aoinneach paiste as ball nua éadaigh ar shean-bhall éadaigh, nó strócann sé an rud nua, agus ní fhóireann an ball nua do’n tsean-bhall.

³⁷ Agus ní chuireann aoinneach fíon úr i sean-bhuidéil, nó brisfidh an fíon úr na buidéil, agus doirtfear é féin, agus rachaidh na buidéil amugha;

³⁸ Acht is cóir fíon úr a chur i mbuidéil úra, agus sábháiltear iad araon.

³⁹ Agus ní fhuil aoinneach a ólas sean-fhíon, a mbíonn toil aige láithreach do fhíon úr, óir deir sé: Is é an sean-fhíon is feárr.