Iób 20 - An Bíobla Naofa 1981

Níl aon Eisceachtaí

¹ Ansin d'fhreagair Zófar ó Namát agus dúirt:

² Tá fonn ar mo smaointe freagra a thabhairt ar an méid sin; Agus ní ionadh mé a bheith do mo shuaitheadh go mífhoighneach;

³ Is beag orm an teagasc a fuaireas, Ach thug spiorad as mo thuiscint freagra orm:

⁴ Is eol [dom] seo ó na cianta, Ó cuireadh an duine ar talamh:

⁵ Gur gearr í caithréim an urchóidigh, Agus nach bhfuil ach gal soip i lúcháir an pheacaigh.

⁶ Fág go mbeadh sé chomh hard leis an spéir Agus go sroichfeadh a cheann na néalta,

⁷ Rachaidh sé ar ceal go brách dála an chátha; Déarfaidh an mhuintir a chonaic é: “Cá bhfuil sé?”

⁸ Baileoidh sé leis ar nós brionglóide agus ní bheidh fáil air. Imeoidh sé leis dála aisling oíche.

⁹ An tsúil a chonaic é, ní luífidh sí air a thuilleadh, Agus ní bhfaighfear radharc air níos mó ina áit dhúchais.

¹⁰ Beidh a mhic faoi leatrom le barr bochtanais, Agus déanfaidh a chlann a mhaoin a aisíoc.

¹¹ Tá lúth na hóige ag borradh ina chnámha, Ach luífidh sé leis sa chré

¹² Ba mhilis é blas na hurchóide ina bhéal, Agus chuir sé i bhfolach í faoina theanga.

¹³ Níor mhian leis scaoileadh léi Ach moill a chur uirthi ina bhéal.

¹⁴ Ach téann athrú ar a chuid bia ina ghoile, Déanann nimh nathrach de ina bholg.

¹⁵ An mhaoin a shlog sé, ní foláir dó í a aiseag; Déanfaidh Dia iad a dhíbirt as a bholg.

¹⁶ Déanann sé nimh nathrach a dhiúl; Is í teanga na nathrach nimhe a mharóidh é.

¹⁷ Ní fhéachfaidh sé ar aibhneacha ola, Ar shlaoda meala agus ime.

¹⁸ Tá deireadh leis an aoibh ar a cheannaithe de bharr a shochair; Ní bheidh sásamh a thuilleadh aige as borradh a mhaoine.

¹⁹ Óir réab sé botháin na mbocht, Agus thóg seilbh ar theach duine eile in áit teach a thógáil dó féin.

²⁰ Níorbh fhéidir saint a chroí a shásamh, Agus anois [ní shábhálfaidh a thoice é].

²¹ Ní dheachaigh aon ní slán óna ampla, Agus anois ní bheidh a chonách buan.

²² Luífidh an ghannchúis air agus flúirse ina thimpeall. Tiocfaidh gach sort anró sa mhullach air.

²³ (Nuair a líon sé a bholg...) Scaoilfidh Dia fraoch loiscneach a fheirge go léir air, Agus fearfaidh sé neascóidí ar a chorp.

²⁴ Má theitheann sé ón arm iarainn, Aimseoidh an bogha cré-umha go paiteanta é.

²⁵ Tiocfaidh an crann amach trína dhroim, Agus an rinn trí mháilín a dhomlais. Tá stór uafas i ndán dó.

²⁶ Agus tá an dorchadas go léir ar a thí. Tá tine gan bhoilg lena alpadh; Agus sloigfidh sí a bhfuil fágtha ina bhoth.

²⁷ Nochtfaidh na flaithis a urchóid, Agus éireoidh an talamh ina choinne.

²⁸ Scuabfaidh díle a theach ar shiúl, Mar thuile lá na feirge.

²⁹ Sin é cuid roinne an urchóidigh ó láimh Dé Agus oidhreacht a uaille ó Dhia.