2 Ríthe 7:4 - An Bíobla Naofa 1981 Má bheartaímid dul isteach sa chathair, agus an gorta inti, gheobhaimid bás inti; má fhanaimid inár suí anseo, gheobhaimid bás chomh maith. Téanam, téimis anonn go longfort na nArámach. Má thugann siad anacal anama dúinn mairfimid; má chuireann siad chun báis sinn, ní bheidh ach deireadh linn.” An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell) Má deirmid, racham a steach don chathruigh, atá an ghorta san ccathruigh, agus do gheabham bás annsin: agus má shuighemid annso a ccomhnuigh, do gheabham bás mar an gcéadna. Anois ar a nadhbharsin déanam, agus teithiom go slógh na Síriánach: ma chumhduighid béo sinn, bíam béo; agus má mharbhuid sinn, ní bhfuighiom achd bás. |
Tá an bás i ndán dúinn go léir; is cuma sinn nó uisce a doirteadh ar an talamh nach féidir a bhailiú le chéile aris; ní mó ná sin a ardaíonn Dia duine ón mbás. Déanadh [an rí] mar sin seift ar son an té a díbríodh le nach bhfanfadh sé i bhfad i gcéin uaidh ar deoraíocht.
Tharla ina dhiaidh sin gur chruinnigh Bein Hadad rí Arám a shluaite go léir agus go ndeachaigh sé suas agus léigear a chur ar an tSamáir.
Le titim na hoíche mar sin d'éiríodar agus chuireadar chun bóthair i dtreo longfort na nArámach; ach nuair a thángadar go himeall an champa ní raibh caonaí ann.
Ansin tháinig an spiorad de ruathar ar Amásai, ceannaire an tríochad, agus dúirt sé: “Leatsa sinn, a Dháiví! Agus táimid leat, a mhic Ieise! Síocháin faoi dhó duit, agus síocháin do do lucht cúnta. Óir tá cabhair do Dhé chugat.” Ghlac Dáiví leo ansin, agus rinne oifigigh díobh ar a shaighdiúirí.
Má théim amach faoin tuath, féach na mairbh sínte leis an gclaíomh! Má théim isteach sa chathair, feicim an dream atá tinn le hocras; fiú na fáithe agus na sagairt, treabhann siad talamh, tá siad i mbarr a gcéille.’ ”
Cruinnígí! Déanaimis isteach sna bailte daingne agus faighimis bás iontu, mar cinntíonn an Tiarna ár nDia an bás dúinn; tugann sé uisce nimhe dúinn le hól, óir pheacaíomar ina aghaidh.
Cá bhfios ná go ndéanfadh Dia athchomhairle agus go dtiocfadh aithreachas air agus go n‑imeodh an fhearg de agus nach gcaillfí sinne?”
Caithfidh gach duine bás a fháil an t‑aon uair amháin ar fad agus ina dhiaidh sin tugtar breith air.