Iób 34 - An Bíobla Naofa 1981 An Bíobla Naofa 1981
Iób 34

¹ Lean Eilíhiú air lena aitheasc agus dúirt:

² Éistigí lena bhfuil le rá agam, a shaoithe, Agus tugaigí cluas dom, a lucht an eolais.

³ Óir déanann an chluas briathra a phromhadh, Mar a dhéanann an carball bia a bhlas.

⁴ Faighimis amach dúinn féin cá bhfuil an ceart; Agus deimhnímis eadrainn féin céard is cóir.

⁵ Dúirt Iób: “Táimse fíréanta, Ach dhiúltaigh Dia mo cheart dom.

⁶ Tá breitheamh mo chúise i bhfaltanas liom, Is tinn é mo chréacht cé nach ndearna mé coir.”

⁷ An bhfuil a lán de leithéid Iób ann, A shlogann an sciolladh mar uisce?

⁸ Agus a dhéanann caidreamh le lucht déanta an oilc Agus a shiúlann le hurchóidigh?

⁹ Mar nár dhúirt sé: “Saothar in aisce é Do dhuine a bheith ag iarraidh Dia a shásamh.”

¹⁰ Éistigí dá bhrí sin liomsa, a lucht na heagna; Is fada ó Dhia an choirpeacht Agus an éagóir ón Uilechumhachtach.

¹¹ Déanann sé cúiteamh leis an duine de réir a oibreacha, Agus de réir bearta a shaoil a thugann sé luach saothair dó.

¹² Is léir nach ndéanfaidh Dia éagóir, Agus ní chlaonann an tUilechumhachtach an bhreith;

¹³ Cé chuir an chruinne faoina chúram Agus an saol mór ina iontaoibh?

¹⁴ Dá dtarraingeodh sé a spiorad ar ais chuige féin, Agus a anáil a bhailiú chuige féin,

¹⁵ Gheobhadh gach feoil bás, Agus d'fhillfeadh an duine ar an gcré.

¹⁶ Má tá aon tuiscint ionat, éist leis seo, Agus tabhair cluas dá bhfuil á rá agam:

¹⁷ An mbeidh duine gur fuath leis an ceart i gceannas? An ndéanfaidh tú breitheamh na dtréan a dhaoradh?

¹⁸ An té a thabharfadh “suarachán” ar a rí, Agus “coirpeach” ar thaoiseach,

¹⁹ Agus nach mbeadh lé aige le flatha, Ná le saibhre thar na boicht, Mar gur óna láimh féin iad uile.

²⁰ Faigheann siad bás i bprapadh na súl; Dá thábhachtaí iad, éagann siad i lár na hoíche, Ní [aon nath leis] tíoránach a chur ar an éadreoir;

²¹ Óir tá súil aige ar iompar an duine, Agus faireann gach coiscéim dá ngabhann.

²² Níl dorchadas ná scáil bháis ann, Ina bhféadfadh lucht an oilc dul i bhfolach.

²³ Óir ní dhearna sé coinne d'aon duine Le dul i láthair Dé i mbreithiúnas.

²⁴ Bascann sé cumhacht lucht an nirt gan fiosrú ina dtaobh, Agus cuireann dream eile ina n‑áit.

²⁵ Tá fios a mbeart aige, Agus treascrann sé faon ar lár iad san oíche.

²⁶ Buaileann sé iad de bharr a gcoirpeachta, Agus [déanann cimí díobh] os comhair an tsaoil.

²⁷ “D'iompaíodar óna sheirbhís,” a deir tú, “Agus níor thóg siad ceann dá bhealaí go léir,

²⁸ I dtreo go dtáinig glao an duine bhoicht chun [Dé] Agus gur chuala sé glór an deibhleáin.

²⁹ D'fhan sé socair gan aon duine a dhaoradh; Nuair a cheileann sé a aghaidh, cé ar féidir dó é a fheiceáil?” Ach bíonn trócaire aige ar náisiún agus ar dhaoine,

³⁰ Agus saorann sé fiú an t‑aindiaga ó ghreim na hainnise.

³¹ Má deir duine le Dia: “Mealladh mé, ní le hurchóid a rinne mé beart.

³² Má pheacaigh mé, cuir in iúl dom é! Má bhí mé éagórach, ní bheidh mé amhlaidh arís.”

³³ - Sa chás sin ar chóir dó, dar leat, é a phionósú, Ós rud é go ndiúltaíonn tú dá bhreitheanna? Ón uair nach agamsa ach agatsa atá an rogha le déanamh, Abair céard atá ar eolas agat.

³⁴ An mhuintir thuisceanach go léir, Agus na saoithe i measc mo lucht éisteachta, déarfaidh siad liom:

³⁵ “Briathra gan ghaois a labhraíonn Iób, Agus níl aon tuiscint ina chuid cainte.”

³⁶ Ach déanfar Iób a phromhadh go ceann scríbe, Mar go bhfreagraíonn sé mar a dhéanfadh urchóidigh.

³⁷ Óir cuireann sé ceannairc mar bhreis lena pheaca, Ag [caitheamh amhrais faoin gcoir inár measc] Agus ag tabhairt masla ar mhasla do Dhia.