Έτσι κι εσείς, όταν κάνετε όλα όσα έχετε διαταχτεί, να λέτε: “Eίμαστε ανάξιοι δούλοι. Kάναμε απλώς εκείνο που χρωστούσαμε να κάνουμε”».
Προς Κορινθίους Β' 12:11 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Υπήρξα ανόητος που καυχήθηκα. Εσείς με αναγκάσατε. Στην πραγματικότητα ήταν δική σας υποχρέωση να με συστήνετε, γιατί σε τίποτε δεν υπήρξα κατώτερος από τους κορυφαίους αποστόλους, αν και νιώθω πως δεν είμαι τίποτε. Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Έγινα άφρονας με το να καυχώμαι· εσείς με αναγκάσατε· για τον λόγο ότι, έπρεπε εσείς να συστήνετε εμένα· επειδή, σε τίποτε δεν υπήρξα κατώτερος από τους πρώτιστους αποστόλους, αν και δεν είμαι τίποτε. Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Ἔγινα ἀνόητος μὲ τὸ νὰ καυχῶμαι. Σεῖς μὲ ἀναγκάσατε. Ἔπρεπε σεῖς νὰ μὲ συσταίνετε, ἐπειδὴ σὲ τίποτε δὲν ἐφάνηκα κατώτερος ἀπὸ τοὺς ἐξοχωτέρους ἀποστόλους, ἂν καὶ δὲν εἶμαι τίποτε. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Φέρθηκα σαν ανόητος με όσα καυχήθηκα. Εσείς με αναγκάσατε. Εσείς έπρεπε να με συστήνατε. Εγώ σε τίποτα δεν υστέρησα από αυτούς που θεωρείτε «υπεραποστόλους», κι ας μην είμαι τίποτα. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Φέρθηκα σαν ανόητος με όσα καυχήθηκα. Εσείς με αναγκάσατε. Εσείς έπρεπε να με συστήνατε. Εγώ σε τίποτα δεν υστέρησα από αυτούς που θεωρείτε «υπεραποστόλους», κι ας μην είμαι τίποτα. Textus Receptus (Scrivener 1894) γεγονα αφρων καυχωμενος υμεις με ηναγκασατε εγω γαρ ωφειλον υφ υμων συνιστασθαι ουδεν γαρ υστερησα των υπερ λιαν αποστολων ει και ουδεν ειμι Textus Receptus (Elzevir 1624) γεγονα αφρων καυχωμενος υμεις με ηναγκασατε εγω γαρ ωφειλον υφ υμων συνιστασθαι ουδεν γαρ υστερησα των υπερ λιαν αποστολων ει και ουδεν ειμι |
Έτσι κι εσείς, όταν κάνετε όλα όσα έχετε διαταχτεί, να λέτε: “Eίμαστε ανάξιοι δούλοι. Kάναμε απλώς εκείνο που χρωστούσαμε να κάνουμε”».
Kι αν είχα το χάρισμα της προφητείας και κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση, κι αν είχα όλη την πίστη, έτσι που να μετατοπίζω βουνά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα ήμουν ένα τίποτε.
Είτε για τον Παύλο πρόκειται είτε για τον Aπολλώ είτε για τον Κηφά είτε για τον κόσμο είτε για τη ζωή είτε για το θάνατο είτε για τα τωρινά είτε για τα μελλούμενα, όλα ανήκουν σ’ εσάς,
Επομένως, κι όταν θλιβόμαστε, τούτο συντελεί στη δική σας εμψύχωση και σωτηρία, η οποία γίνεται βίωμά σας, καθώς υποφέρετε με υπομονή τα ίδια παθήματα, που κι εμείς δοκιμάζουμε. Kι όταν επίσης εμψυχωνόμαστε, κι αυτό πάλι στη δική σας εμψύχωση συμβάλλει.
Θα ευχόμουν να ανεχόσασταν για λίγο τώρα, ένα, κάπως παράτολμο, ξάνοιγμά μου. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν το αποφεύγετε.
Kι επιτέλους, νομίζω πως σε τίποτε δεν έχω υστερήσει από τους «κορυφαίους» αποστόλους.
Αφού πράγματι τα σημάδια που αποδεικνύουν την αποστολική μου ιδιότητα συντελέστηκαν ανάμεσά σας με όλη την απαιτούμενη υπομονή, μέσω υπερφυσικών γεγονότων και μέσω θαυμάτων.
Aν θελήσω, λοιπόν, να καυχηθώ, δε θα είμαι παράλογος γιατί πραγματικά θα πω την αλήθεια. Tο αποφεύγω όμως, μήπως και με νομίσει κανείς ανώτερο απ’ ό,τι με βλέπει ή με ακούει κάποτε να λέω.
Μήπως αρχίζουμε πάλι να συστήνουμε τους εαυτούς μας; Εκτός κι αν χρειαζόμαστε, όπως μερικοί, συστατικές επιστολές για σας ή από σας!
Έτσι, λοιπόν, αν ίσως παρασυρθήκαμε ξεφεύγοντας από τα όρια, το κάναμε για τον Θεό. Kαι αν πάλι δείχνουμε αυτοσυγκράτηση, το κάνουμε για σας.
Γιατί, αν νομίζει κανείς πως είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, τον εαυτό του εξαπατάει.
Σ’ εμένα τον πιο ασήμαντο απ’ όλους τους πιστούς δόθηκε αυτή η χάρη, να κηρύξω στους εθνικούς το χαρμόσυνο άγγελμα για τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού.