Προς Κορινθίους Β' 12 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου

Οράματα και αποκαλύψεις

¹ Nα συνεχίσω όμως να καυχιέμαι, δε με συμφέρει. Γι’ αυτό θ’ αλλάξω θέμα περνώντας τώρα σε οράματα και σε αποκαλύψεις που μου έκανε ο Κύριος.

² Ξέρω έναν άνθρωπο που ανήκει στον Χριστό, ο οποίος πριν από δεκατέσσερα χρόνια αρπάχτηκε ― είτε με το σώμα του είτε χωρίς το σώμα του, δεν το ξέρω, ο Θεός το ξέρει ― μέχρι τον τρίτο ουρανό.

³ Ξέρω λοιπόν πως ο άνθρωπος αυτός ― με το σώμα του ή χωρίς το σώμα του, δεν το ξέρω, ο Θεός το ξέρει ―

⁴ αρπάχτηκε στον παράδεισο κι άκουσε πράγματα που δεν εκφράζονται με λόγια και δεν επιτρέπεται σε άνθρωπο να τα πει.

⁵ Για έναν τέτοιο άνθρωπο θα καυχηθώ, για τον εαυτό μου όμως δε θα καυχηθώ, παρά μονάχα για τις αδυναμίες μου.

⁶ Aν θελήσω, λοιπόν, να καυχηθώ, δε θα είμαι παράλογος γιατί πραγματικά θα πω την αλήθεια. Tο αποφεύγω όμως, μήπως και με νομίσει κανείς ανώτερο απ’ ό,τι με βλέπει ή με ακούει κάποτε να λέω.

Ένα αγκάθι στο σώμα

⁷ Kι επειδή είναι τόσο εξαιρετικές οι αποκαλύψεις, για να μην περηφανεύομαι, μου δόθηκε ένα αγκάθι στο σώμα, ένας απεσταλμένος του Σατανά για να με παιδεύει, έτσι ώστε να μην περηφανεύομαι.

⁸ Γι’ αυτό το πράγμα τρεις φορές παρακάλεσα τον Κύριο να αφαιρεθεί από μένα.

⁹ Mα εκείνος μου είπε: «Σου αρκεί η χάρη μου, γιατί μέσα στην ανθρώπινη αδυναμία εκδηλώνεται τέλεια η δική μου δύναμη». Mε μεγάλη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ περισσότερο για τις αδυναμίες μου, ώστε να κατασκηνώσει πάνω μου η δύναμη του Χριστού.

¹⁰ Γι’ αυτό νιώθω ευχαριστημένος μέσα στις αδυναμίες μου, στις προσβολές, στις στερήσεις, στους διωγμούς, στις στενοχώριες που δέχομαι για χάρη του Χριστού. Γιατί, όταν νιώθω την αδυναμία μου, τότε συνειδητοποιώ πως είμαι δυνατός.

Tι ανάγκασε τον Παύλο να μιλήσει για τον εαυτό του

¹¹ Υπήρξα ανόητος που καυχήθηκα. Εσείς με αναγκάσατε. Στην πραγματικότητα ήταν δική σας υποχρέωση να με συστήνετε, γιατί σε τίποτε δεν υπήρξα κατώτερος από τους κορυφαίους αποστόλους, αν και νιώθω πως δεν είμαι τίποτε.

¹² Αφού πράγματι τα σημάδια που αποδεικνύουν την αποστολική μου ιδιότητα συντελέστηκαν ανάμεσά σας με όλη την απαιτούμενη υπομονή, μέσω υπερφυσικών γεγονότων και μέσω θαυμάτων.

¹³ Kαι τι υπάρχει τάχα, στο οποίο να μείνατε πίσω από τις υπόλοιπες εκκλησίες, πέρα από το ότι δε σας έγινα εγώ βάρος σε τίποτε; Συγχωρήστε μου αυτή την… αδικία!

¹⁴ Nα, τώρα ετοιμάζομαι κιόλας να σας επισκεφτώ για τρίτη φορά, μα δεν πρόκειται να σας γίνω βάρος, γιατί δε ζητώ να κερδίσω τα υπάρχοντά σας, αλλά εσάς. Διότι δεν είναι τα παιδιά που οφείλουν να αποταμιεύουν για τους γονείς, αλλά οι γονείς για τα παιδιά.

¹⁵ Εγώ μάλιστα, με μεγάλη ευχαρίστηση θα ξοδέψω τα υπάρχοντά μου, μα ακόμα και τη ζωή μου για χάρη των ψυχών σας, παρόλο που, ενώ σας αγαπώ περισσότερο, αγαπιέμαι λιγότερο!

¹⁶ Aς δεχτούμε όμως για μια στιγμή πως σκόπιμα φρόντισα να μη σας γίνω βάρος όχι από αγνά ελατήρια, αλλά επειδή είμαι πονηρός σάς κέρδισα με δόλο.

¹⁷ Μήπως σας εκμεταλλεύτηκα με κάποιον απ’ αυτούς που σας έχω στείλει;

¹⁸ Παρακάλεσα τον Τίτο να σας επισκεφτεί κι έστειλα μαζί του και τον αδελφό. Μήπως σας εκμεταλλεύτηκε ο Τίτος; Δε συμπεριφερθήκαμε όλοι με το ίδιο πνεύμα; Δεν περπατήσαμε όλοι στα ίδια αχνάρια;

¹⁹ Πάλι σας ρωτώ: Νομίζετε πως απολογούμαστε σ’ εσάς; Ενώπιον του Θεού σάς μιλάμε ως άνθρωποι του Χριστού. Kι όλα τα κάνουμε, αγαπητοί μου, για τη δική σας προκοπή.

²⁰ Γιατί φοβάμαι πραγματικά μήπως, όταν έρθω, δε σας βρω τέτοιους που σας θέλω κι εσείς δε με βρείτε όπως με θέλετε. Φοβάμαι μήπως υπάρχουν έριδες, ζηλοτυπίες, θυμοί, φατριασμοί, αλληλοκατηγορίες, ψιθυρισμοί, αλαζονείες, ακαταστασίες.

²¹ Φοβάμαι ακόμα μήπως, όταν ξανάρθω, με ταπεινώσει ο Θεός μου μπροστά σας και πενθήσω για πολλούς από εκείνους που αμάρτησαν προηγουμένως και δε μετάνιωσαν για την ανηθικότητα και την πορνεία και την ασέλγεια που διέπραξαν.