ЯНА 10 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года) Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)
ЯНА 10

¹ Сапраўды, сапраўды кажу вам: хто не ўваходзіць у аўчарню праз дзверы, але пранікае інакш, той злодзей і разбойнік;

² а хто ўваходзіць праз дзверы, той пастыр над авечкамі.

³ Яму прыдзвернік адчыняе, і авечкі слухаюцца яго голасу, і сваіх авечак кліча ён па імю ды выпускае іх.

⁴ А калі выпусціць сваіх авечак, ідзе перад імі наперадзе, а авечкі ідуць за ім, бо ведаюць яго голас;

⁵ а за чужым яны не пойдуць, але ўцякаюць ад яго, бо голасу чужых не ведаюць».

⁶ Такую прыпавесць сказаў ім Ісус; але яны не зразумелі, што значыць тое, што ім гаварыў.

⁷ Дык сказаў ім Ісус ізноў: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: Я – дзверы для авечак.

⁸ Усе, колькі іх не прыйшло перада Мною, – злодзеі яны і разбойнікі, але авечкі не паслухалі іх.

⁹ Я – дзверы: калі хто праз Мяне ўвойдзе, будзе збаўлены; і ўвойдзе, і выйдзе, ды знойдзе пашу.

¹⁰ Злодзей не прыходзіць інакш, каб толькі красці, забіваць і губіць; Я ж прыйшоў, каб мелі жыццё і мелі ўдосталь.

¹¹ Я – Пастыр добры. Добры Пастыр аддае за авечак жыццё Сваё.

¹² Але найміт ды той, хто не пастыр, у каго авечкі не свае, бачыць, што набягае воўк, кідае авечак ды ўцякае, – а воўк хапае іх і разганяе авечак, –

¹³ А найміт уцякае, бо ён – найміт і не рупіцца пра авечак.

¹⁴ Я – добры Пастыр і ведаю Маіх, і яны Мяне ведаюць,

¹⁵ як ведае Мяне Айцец, а Я ведаю Айца; і жыццё Маё аддаю за авечак.

¹⁶ Ды і іншых авечак маю, якія не з гэтай аўчарні, і тых належыць Мне прывесці, і будуць яны слухаць голасу Майго, і станецца адзін статак і адзін Пастыр.

¹⁷ Таму любіць Мяне Айцец, што Я жыццё Маё аддаю, каб зноў яго атрымаць.

¹⁸ Ніхто ў Мяне яго не адбірае, але Я па Сваёй волі аддаю яго. Маю ўладу аддаваць яго і маю ўладу яго атрымаць. Такі загад атрымаў Я ад Айца Майго».

¹⁹ Дзеля таго ўзнікла зноў спрэчка між юдэямі з-за гэтых слоў.

²⁰ Затым многія з іх гаварылі: «Дэмана мае і шалее! Нашто Яго слухаць?»

²¹ Іншыя ж казалі: «Гэта не словы апанаванага дэманам. Ці ж дэман можа сляпым вяртаць зрок?»

²² Сталася тады ў Ерузаліме ўрачыстасць пасвячэння святыні; была зіма,

²³ і хадзіў Ісус па святыні ў прысенках Саламона.

²⁴ Тады абступілі Яго юдэі і казалі Яму: «Дакуль будзеш бянтэжыць душу нашу? Калі Ты – Хрыстос, скажы нам яўна».

²⁵ Адказаў ім Ісус: «Сказаў Я вам, а вы не верыце; справы, якія Я выконваю ў імя Айца Майго, яны сведчаць пра Мяне.

²⁶ Але вы не верыце, бо вы не з Маіх авечак, як Я сказаў вам.

²⁷ Авечкі Мае слухаюцца голасу Майго, і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мной,

²⁸ і Я даю ім жыццё вечнае, і не прападуць вечна, і ніхто не вырве іх з Маёй рукі.

²⁹ Айцец Мой, Які даў Мне іх, большы за ўсіх, і ніхто не можа вырваць іх з рукі Айца Майго.

³⁰ Я і Айцец – адно».

³¹ Дык зноў юдэі схапілі камяні, каб Яго ўкаменаваць.

³² Адказаў ім Ісус: «Многа добрых учынкаў паказаў Я вам ад Айца Майго, дык за які з гэтых учынкаў кідаеце ў Мяне камяні?»

³³ Адказалі Яму юдэі, кажучы: «Не камянуем Цябе за добрую справу, але за блюзненне, за тое, што Ты, хоць Ты чалавек, робіш Сябе Богам».

³⁴ Адказаў ім Ісус: «Ці ж у законе вашым не напісана: “Я сказаў: вы – багі”?

³⁵ Калі назваў багамі тых, для якіх было прызначана слова Божае, – а Пісанне памыліцца не можа, –

³⁶ аб Тым, Каго Айцец усвяціў і паслаў у свет, вы кажаце: “Ты блюзніш!”, бо Я сказаў: “Я – Сын Божы”?

³⁷ Калі Я не раблю спраў Айца Майго, не верце Мне.

³⁸ Але калі раблю, дык, калі вы Мне верыць не хочаце, верце справам, каб спазналі і паверылі, што Айцец – ува Мне, а Я – у Ім».

³⁹ Імкнуліся затым Яго ўзяць, але Ён ухіліўся ад іх рук.

⁴⁰ І пайшоў зноў за Ярдан, у месца, дзе раней хрысціў Ян, ды там застаўся.

⁴¹ І многія прыходзілі да Яго і казалі: «Ян, што праўда, ніводнага знака не ўчыніў; але ўсё, што Ян аб Ім сказаў, было праўдай».

⁴² І многія там паверылі ў Яго.