ПСАЛТЫР 102:5 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

насычае дабротамі жаданьні твае: абнаўляецца, як арол, юнацтва тваё.

Скошанае як трава і высахлае сэрца маё, ажно забываюся я есьці хлеб свой.

Звяла, як сена, і высахла сэрца маё, бо забыўся я спажыць хлеб мой.

ПСАЛТЫР 102:5
10 Крыжаваныя спасылкі

нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.

Косткі мае прыліплі да скуры маёй і мяса майго, і я застаўся толькі са скураю каля зубоў маіх.

бо ў сьмерці няма пра Цябе памятаньня: у магіле хто Цябе славіць будзе?

Высахла ад маркоты вока маё, пастарэла яно праз маіх ворагаў.

ні пошасьці, што ў цемры ходзіць, ані пошасьці, што нішчыць апоўдні.

Вясёлае сэрца ацаляе, а пануры дух сушыць косьці.

а цяпер цямней за ўсё чорнае твар у іх; не пазнаюць іх на вуліцы; скура ў іх да касьцей іх прыліпла, уся перасохла, як дрэва.

Так бывала кожны год, калі хадзіла яна ў дом Гасподні: тая засмучала яе, а гэтая плакала і ня ела.

Рэкламныя спасылкі