І ахінуўся ў цемру, як заслону, цёмнымі водамі ды густымі хмарамі ахутаў Сябе.
І зрабіў цемру заслонай сабе, намёт Ягоны з цёмных водаў, з густых хмараў.
і моракам пакрыў Сябе, як ценем, згусьціўшы воды хмар нябесных;
І нахіліў Ён нябёсы, і сышоў, і змрок пад нагамі Яго.
Калі пачуў гэты адказ цар, які піў сам і цары з ім у палатках, і сказаў ён паслугачам сваім: «Акружыце горад!» І яны акружылі яго.
Хто, сапраўды, можа зразумець разлегласць хмар, грымоты палаткі Яго?
Бо схавае Ён мяне ў ліхі дзень у палатцы Сваёй. Скрые Ён мяне ў патаемнасці шатра Свайго, на скале Ён узвысіў мяне.
Аблокі і туман — навокал Яго; справядлівасць і закон — гэта падмурак Яго пасаду.