Так вось перамога ператварылася ў той дзень у жалобу для ўсяго народа; бо пачуў народ у той дзень вестку: «Цар сумуе дзеля сына свайго».
І паведамілі Ёаву: «Вось, валадар плача і ў жалобе дзеля Абсалома».
І абярнулася перамога таго дня ў плач усяму народу; бо народ пачуў у той дзень і казаў, што цар смуткуе па сыне сваім.
Тады Ёаб, сын Сэруі, разумеючы, што сэрца цара прыхілілася да Абсалома,
І паведамілі Ёабу, што цар плача і ў жалобе дзеля сына свайго.
І ў той дзень уваходзіў народ у горад цішком, як звычайна ўваходзяць людзі асаромленыя, якія ў час бою кінуліся ўцякаць.
У святле аблічча царскага — жыццё, і ласка яго — як дождж доўгачаканы.
Як рыканне льва — так гнеў цара, і як раса на траве — так і ласка яго.