ВЫСЛОЎІ 16 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Чалавечае — гэта рыхтаваць сэрца, а ад Госпада — адказ языка.

² У вачах чалавека ўсе яго дарогі чыстыя, але Госпад разглядае душы.

³ Даручы Госпаду свае справы — і споўняцца твае намеры.

⁴ Усё зрабіў Госпад згодна Свайму ўласнаму намеру, таксама і бязбожніка зберагае на ліхі дзень.

⁵ Агіднасць для Госпада — усякі фанабэрысты чалавек; напэўна, можна паручыцца: ён не будзе беспакараны.

⁶ Міласэрнасцю і праўдай адкупляецца несправядлівасць, і ў страху Госпада — ухіленне ад ліха.

⁷ Калі дарогі чалавека падабаюцца Госпаду, таксама і непрыяцеляў яго навяртае Ён да згоды.

⁸ Лепш малае са справядлівасцю, чым многія набыткі — без справядлівасці.

⁹ Сэрца чалавека плануе дарогу яго, але Госпад кіруе яго крокамі.

¹⁰ На вуснах цара — натхненне, не памыляцца вусны яго ў прыказанні.

¹¹ Груз і вага Госпада — справядлівыя, і справа Яго — усе камяні ў мяшку.

¹² Грэбуюць цары дзейнічаць бязбожна, бо трон умацоўваецца справядлівасцю.

¹³ Ласка цароў — вусны справядлівыя; хто гаворыць праўду, таго будуць любіць.

¹⁴ Гнеў цара — вяшчун смерці, і супакоіць гнеў чалавек мудры.

¹⁵ У святле аблічча царскага — жыццё, і ласка яго — як дождж доўгачаканы.

¹⁶ Валодаць мудрасцю — значна лепш, чым золатам; а набываць разважлівасць — больш каштоўна, чым срэбра.

¹⁷ Сцежка справядлівых — ухіляцца ад ліха; хто беражэ шлях свой — вартаўнік душы сваёй.

¹⁸ Знішчэнню папярэднічае фанабэрыстасць, а перад пагібеллю — пыхлівасць духа.

¹⁹ Лепш скарыцца з пакорлівымі, чым здабычу дзяліць з фанабэрыстымі.

²⁰ Вучоны ў слове знойдзе дабро, і хто ўскладае надзею на Госпада — шчаслівы.

²¹ Хто сэрцам мудры — будзе звацца разважлівым; а слодыч вуснаў памножыць веды.

²² Крыніца жыцця — вучонасць таго, хто валодае ёю; бязглуздасць — кара для бязглуздых.

²³ Сэрца мудрага навучыць вусны яго і памножыць веды ў вуснах яго.

²⁴ Складная мова — соты мядовыя, слодыч для душы і здароўе для цела.

²⁵ Ёсць дарога, якая здаецца чалавеку вернай, а ўрэшце рэшт вядзе да смерці.

²⁶ Душа таго, хто працуе, працуе для сябе, таму што прымушае яго ўласны рот.

²⁷ Чалавек бязбожны падбухторвае да ліха, і ў вуснах яго — быццам агонь, што палымнее.

²⁸ Чалавек ліхі выклікае сваркі, а той, хто наракае, раз’ядноўвае сяброў.

²⁹ Несправядлівы чалавек ашуквае сябра свайго і вядзе яго на нядобрую дарогу.

³⁰ Міргаючы вачамі, ён абдумвае крывадушнае і, сціскаючы вусны свае, рыхтуе ліха.

³¹ Вянок годнасці — сівізна, якую можна знайсці на шляхах справядлівасці.

³² Той, хто трывае, — лепей за дужага чалавека, а той, хто кіруе душой сваёю, — за заваёўніка гарадоў.

³³ Жэрабя кідаецца ў крысо, але рашаецца Госпадам.