Бо вуха выспрабоўвае словы, як паднябеньне смакуе страву.
Бо вуха разьбірае словы, як гартань адрозьнівае смак у ежы.
бо вуха выпрабоўвае словы, як горла страву на смак распазнае.
Ці ж ня вуха разумее словы, і ці ж не паднябеньне пазнае смак ежы?
Але я не даваў грашыць паднябеньню майму, каб праклінаць душу ягоную.
Вось, я адкрываю вусны свае, і язык мой гаворыць у вуснах маіх.
«Мудрыя, слухайце словы мае, і знаўцы, прыхіліце вушы да мяне.
Разьбяромся між сабою, што слушнае, і зразумеем, што добрае.
Ці гавару я няпраўду? Ці паднябеньне маё ня цяміць, што ёсьць ліхотай?
А духоўны судзіць усё, сам жа ён нікім ня судзіцца.
А цьвёрдая страва ёсьць для дасканалых, у якіх праз ужываньне разуменьне спрактыкаванае распазнаваць добрае і ліхое.