Joba 12 - Baiboly Katolika

Ny fahendren’Andriamanitra miseho indrindra amin’ny fandravana ataon’ny heriny.

¹ Dia niteny i Jôba ka nanao hoe:

² «Marina tokoa fa ianareo ihany dia sahala fahendrena amim-bahoaka be, ka dia hiara-maty aminareo ny fahendrena!

³ Izaho koa anefa mba manan-tsiny toa anareo, tsy latsaka noho ianareo na amin’inona na amin’inona. Ary iza moa no tsy mahalala izay zavatra lazainareo?

⁴ Fananihànin’ny sakaizako aho, izaho izay miantso an’Andriamanitra, ka nohenoin’Andriamanitra. Fananihàniny aho, ilay marina, ilay tsy manan-tsiny!

⁵ ny olona ory, fandatsa! Izany no teny arahin’ny miadana; ary eso no miandry an’izay mangozohozo.

⁶ Ny lain’ny jiolahy anefa, anjakan’ny fiadanana; ny mihaika an’Andriamanitra, no mandry feizay; dia ireo tsy manana andriamanitra, afa-tsy ny sandriny ihany.

⁷ Kanefa, masìna ianao, mba fotory ny biby, fa hampianatra anao izy; hatramin’ny voromanidina, fa hanoro anao izany izy.

⁸ Na mitenena amin’ny tany fa hampahalala anao izy; hatramin’ny hazandrano any an-dranomasina aza, dia hitantara izany aminao.

⁹ Satria iza moa amin’ireo rehetra ireo no tsy mahalala, fa ny tanan’i Iaveh no mahavita ireo zavatra ireo,

¹⁰ ary Izy no mitana eo an-tanany ny ain’ny manana aina rehetra, mbamin’ny fofon’ain’ny olombelona rehetra?

¹¹ Moa tsy ny sofina va no mamantatra ny teny, ary tsy ny vava no manandrana ny hanina?

¹² Ny fotsy volo no manam-pahendrena, ary ny andro lava no mahavokatra fahamalinana.

¹³ Ao amin’Andriamanitra no onenan’ny fahendrena amam-pahefana, ary ny fahalalana amam-pahazavan-tsaina.

¹⁴ Indro manjera Izy, ka tsy misy manorina indray, manidy ny olona aman-trano, ka tsy misy mamoha.

¹⁵ Indro tazoniny ny rano, dia ritra; alefany indray, dia manakorontana ny tany.

¹⁶ Azy ny faherezana amam-pahamalinana, Azy ny maniasia sy ny mampaniasia.

¹⁷ Entiny mifatotra ny mpanome saina ny vahoaka, ary esoriny amin’ny mpitsara ny fahatsiloan-tsainy.

¹⁸ Vahàny ny fehikibon’ny mpanjaka, dia feheziny tady ny valahany.

¹⁹ Tarihiny ho any am-pahababoana ny mpisorona, ary aongany ny manam-pahefana,

²⁰ ataony tsy manan-kalahatra izay olona mahay indrindra, ary endahany fisainana ny anti-panahy.

²¹ Latsahany fanamavoana ny andriandahy; ary ketrahiny fehikibo ny matanjaka.

²² Alàny sarona ny zava-miafina amin’ny haizina ary asehony eo amin’ny mazava ny aloky ny fahafatesana.

²³ Ampitomboiny ny firenena, dia ravàny koa; itariny izy, dia etèny indray.

²⁴ Ny saina esoriny amin’ny mpanapaka ny firenen’ny tany, dia ampaniasiaviny any an’efitra tsy misy lalana izy ireo,

²⁵ dia miraparapa amina haizina lavitra ny mazava ireny, ary avembenany toy ny olona mamo.»