Տե՛ս, մինչև անգամ լուսինը լուսավոր չէ. աստղերն էլ նրա աչքի առաջ մաքուր չեն։
որովհետև եթե լուսնին հրամայի, չի ծագի։ Աստղերն իսկ մաքուր չեն նրա առաջ,
«Կնոջից ծնված մարդը կարճ կյանք ունի և նեղությամբ լիքն է։
Եթե Աստված իր սրբերին էլ չի վստահում, և նույնիսկ երկինքը մաքուր չէ իր առջև,
Կամ եթե արևին եմ նայել փայլելիս և լուսնին՝ պայծառությամբ գնալիս,
Ահա նա իր ծառաներին չի հավատում և իր հրեշտակների վրա թերություն է գտնում։
«Գիտեմ, որ իրոք այդպես է. մարդս Աստծու առաջ ինչպե՞ս կարդարանա։
Մաքուրի հետ մաքուր ես և խոտորի հետ՝ խոտոր,
Կամաչի լուսինը, կպատկառի արեգակը, երբ Սիոն լեռան վրա և Երուսաղեմում թագավորի Զորությունների Տերը, և նրա փառքը հայտնվի իր երեցների առաջ։
Քանի որ այն, ինչ փառավոր էր, կորցնում է իր փառքը ներկայիս գերազանց փառքի հետ համեմատած։