Մի՞թե խոսքերն ականջը չի որոշում, և ուտող քիմքը՝ համն առնում։
Որովհետև միտքն է քննում խոսքը, ու քիմքն է համտեսում կերակուրը։
Որովհետև խոսքերն ականջը կքննի, ինչպես կերակրի համը քիմքը կառնի։
Մի՞թե իմ լեզվի վրա անիրավություն կա. մի՞թե իմ քիմքը չար բաները չի զանազանում»։
Ձեզ հետ որպես ողջամիտների հետ եմ խոսում. դուք ինքնե՛րդ դատեք, ինչ ասում եմ։
որպեսզի դուք լավագույնը զանազանեք, որ Քրիստոսի օրը մաքուր լինեք ու անարատ,
Իսկ պինդ կերակուրը կատարյալների համար է, որոնց զգայարանները վարժված են բարին ու չարը զանազանելու։
քանի որ ճաշակել եք, որ քաղցր է Տերը,