Լռե՛ք, որ ես էլ խոսեմ, և անդորր գտնեմ իմ տանջվելուց։
Ինձ մոտ լո՛ւռ մնացեք, որ ես խոսեմ, և ինչ որ լինի, ինձ վրա՛ թող գա։
«Հեծեծելով նրան կհասցնեմ իմ խոսքերը. կխոսեմ թախծած իմ հոգու դառնությամբ։
Պերճանքը ձեր մոխրի պես կլինի, մարմինը՝ կավի։
Երանի լռեք. այդ ժամանակ գուցե ձեզ իմաստունի տեղ դնեն։
Թո՛ւյլ տվեք դուք ինձ, ու ես կխոսեմ. գուցե չայպանեք խոսքերիս համար։
Այսուհետ ես բերանս չպիտի զսպեմ. պիտի խոսեմ, քանի դեռ վիշտ ունեմ, տագնապով պիտի բացեմ դառնությունն իմ հոգու։