12 Պերճանքը ձեր մոխրի պես կլինի, մարմինը՝ կավի։
12 Ձեր հիշատակելի խոսքերը մոխրի առակներ են, ձեր պատնեշները՝ ցեխից պատնեշներ։
Արդարև, գիտենք՝ եթե մեր այս հողեղեն տունը, որ մեր մարմինն է, քայքայվի, Աստծուց շինված անձեռակերտ հավիտենական տուն ունենք երկնքում։
Իսկ մեռածները կյանքը չեն տեսնելու. բժիշկները հարություն չեն կարող տալ։ Դրա համար էլ ոչնչացրիր ու կորստյան մատնեցիր նրանց բոլոր արուներին.
Արդարների հիշատակը պիտի ներբողվի, իսկ ամբարիշտների անունը պիտի ջնջվի։
Որքան հեռու է արևելքն արևմուտքից, Այնքան հեռացրեց մեր անօրենությունները մեզնից։
Փորձեցին ինձ և արհամարհեցին, Իրենց ատամներն արհամարհանքով կրճտացրին իմ դեմ։
Նրա հիշատակը կորչելու է երկրի երեսից, նրա անունը չի հիշվելու հրապարակներում։
Ուրեմն ի՞նչ ասենք կավե տան մեջ բնակվածների մասին (մենք էլ նույն կավից ենք). կհարվածի նրանց՝ իբրև ցեցի,
Եվ Տերն ասաց Մովսեսին. «Այս դեպքը որպես հիշատակ գրի՛ առ։ Հաղորդի՛ր Հեսուին, որ ամաղեկացիների հիշատակը ջնջելու եմ երկրի վրայից՝ երկնքի ներքո»։
Աբրահամը պատասխանեց՝ ասելով. «Հիմա համարձակվում եմ խոսել Տիրոջ հետ, թեև ես հող եմ և մոխիր։
Եվ Տերը՝ Աստված, մարդուն ստեղծեց երկրի հողից, նրա դեմքին կյանքի շունչ փչեց, և մարդը եղավ ապրող էակ։
Իր արհավիրքը ձեզ չի՞ ահաբեկում, Իր երկյուղը ձեզ չի՞ ցնցում։
Լռե՛ք, որ ես էլ խոսեմ, և անդորր գտնեմ իմ տանջվելուց։
Հոբը շարունակեց իր իմաստուն խոսքերն ու ասաց.
Եվ ինչո՞ւ եք զուր տեղը ջանում մխիթարել ինձ. ձեր կողմից ինձ հանգստացնելն անիմաստ է»։