Մարդը տքնանքով վաստակում է իր անձի համար՝ Հեռու վանելով կորուստն իրենից, իսկ անմիտը կորուստը կրում է իր բերանի մեջ։
Աշխատող անձն իր համար է աշխատում, որովհետև իր բերանը նրան դրդում է։
Ով աշխատում և մի բան է ավելացնում, իմաստություն է, իսկ անհոգը կարիքի մեջ պիտի ընկնի։
Կան ճանապարհներ, որ մարդուն ուղիղ են թվում, բայց նրանց վերջը նայում է դժոխքի հատակին։
Անզգամ մարդն իր հոգու մեջ չարիքներ է փորում և հուր է կուտակում իր շուրթերի վրա։
Որդյա՛կ, եթե իմաստուն լինես, պիտի լինես քեզ համար և քո ընկերների. եթե անզգամ լինես, միայն չարիք պիտի գտնես։
Մարդու բոլոր աշխատանքներն իր բերանի համար են, բայց նրա հոգին չի հագենում։