Catagóir
68 Dánta Bíobla faoi Iosrael
A chara, tá maithiúnas diaga tugtha ag Dia do Iosrael. Smaoinigh air sin, maithiúnas diaga! Cuimhnigh ar an ngrá atá aige dóibh, an pobal a fhuascail sé. Ní chuireann sé an fhuil neamhchiontach ina leith. Tá siad maithithe.
D’ardaigh Dia é, ar a dheis, mar Phrionsa agus mar Shlánaitheoir, chun aithrí agus maithiúnas peacaí a thabhairt do Iosrael. Iarr ar Dhia as slánú agus maithiúnas Iosrael. Beidh beannachtaí ag duit má bheannaíonn tú an náisiún naomh seo. Feicfidh tú grása agus fabhar Dé i do shaol féin.
Tá áthas ar an Tiarna orthu siúd a bhíonn ag guí ar son a phobail roghnaithe. Tá meas mór aige orthu, a phobal naomh. Ná húsáid do bhéal chun Iosrael a mhaslú choíche. D’fhéadfadh breithiúnas a bheith ort, agus tubaistí a tharlú i do shaol.
Acht is tusa, a Israel, mo shearbhfhoghantuighe, Iácob noch do thogh mé, síol Abraham mo chara. Thusa noch thug mé ó chorruibh na talmhan, agus do ghoir mé thú ó na daoinibh oirdhearca, agus a dubhairt riot, Is tú mo sheirbhíseach; do thogh mé thú, agus níor theilg mé seachad thú.
Eíst, ó a Israel: an TIGHEARNA ar Ndíane is éin TIGHEARNA amhain é: Agus grádhochuidh tú an TIGHEARNA do Dhía réd chroidhe uile, agus réd anam uile, agus réd chumhachduibh uile.
Annois uimesin, ar seision, cuiridh uáibh na dée coimhidhtheacha atá eadruibh, agus iompoíghidh bhur gcroidhe chum an TIGHEARNA Día Israel.
Bí trócaireach, a THIGHEARNA, dot phobal Israel, noch do fhúascuil tú, agus ná cuir fuil neimhchiontach a leith do phobail Israel. Agus maithfighear an fhuil dóibh.
¶ Eírigh, agus fúagair na bríathraso leath ris an ttaoibh thuáigh, agus abair, Fill, a Israel mhíochoinghiollach, a deir an TIGHEARNA; agus ní thiubhra misi ar mfeirg tuitim ort: óir a atáim trócaireach, a deir an TIGHEARNA, agus ní choinneocha mé fearg go síothbhuan.
Agus do ráidh seision, Ní goirfear Iácob dhíot feasda mar ainm, ach Israel: óir atá cumhachda agad mar phrionnsa ré Día, agus ré daóinibh agus do rug tú buáidh.
Is sibhsi mfíadhnuisesi, a deir an TIGHEARNA, agus mo sheirbhiseach noch do thogh mé: chor go naitheontaói agus go ccreidfidhe mé, agus go ttuigthí gur misi é: níor cumadh Día ar bith romhamsa, ní mó bhías am dhiáigh.
Gidheadh cluin a nois, a Iácob mo sheirbhiseach; agus a Israel, noch do thogh mé: Cía chum día, nó do leagh íomháigh ghreanta nach tarbhach chum neithe ar bith? Féuch, béid a chompánuigh uile náireach: agus an lucht ceirde, is do dhaóinibh íad: cruinnighthear íad uile a bhfochair a chéile, seasfuid; béid eaglach, agus biáidh náire orra a naóinfheachd. An gabha gun a theanchoir oibrigh sé aráon annsa ghúal, agus cumaidh sé é lé hórduibh, agus oibrigh sé é le neart a lámh: fós, bí sé ocrach, agus failligh a neart: ní ibhionn sé uisge, agus bí sé lag. Smidh an sáor a ríaghail amach; comharthaigh sé amach é leis an dorubha; deasuigh sé é le na locraibh, agus comharthuigh sé amach é leis an ccompás, agus do ní é do réir fhioghrach duine, do réir scéimhe duine; ar chor go mbía annsa tigh. Gearraidh sé síos dó féin seadair, agus beanaidh an síprus agus an dair, noch neartuighios sé dhó féin a mease chrann na foráóise: planuduigh sé fuinnséog, agus oilidh a nfearthuinn í. Annsin biáidh sí ag an nduine re a losgadh: óir glacfa dhe sin, agus gorfuidh é féin; féuch, dearguidh sé é, agus bacalúidhe sé arán; fós, do ní sé dia, agus adhruidh sé; do ní sé íomháigh ghreanta dhe, agus léigidh é féin ar a ghluinibh dhó. Loisgidh sé cuid de annsa teine; le cuid de ithe sé feóil: do ní sé rósta, agus bí sé sáitheach: do ní fós, é féin do ghoradh, agus a deir, Aha, atáim goirthe, do chonnairc mé an teine: Agus do ní se día don chuid oile dhe, eadhon íomháigh ghreanta: cláonuidh sé síos di, agus adhraidh sé í, agus guidhigh sé chuige, agus a deir, Sáor mé, óir is tú mó dhía. Níor aithnigheadar agus níor thuigiodar: óir do dhruid seision a súile, go nach féidir léo faicsin; agus a ccroidhthe, go nach féidir léo tuígsin. Agus ní mheasann áonduine iona chroidhe, ní mó atá éolus nó tuigse a rádh, Do loisg mé cuid de annsa teine: aseadh, fós do bhacail mé arán ar a sméaróidighibh; do róst mé feóil, agus a duáigh mé í: agus a ndéana mé adhfhúathmhaireachd don chuid oile dhe sin; a nuimhleocha mé sios do bhun crainn? Is marso a deir an TIGHEARNA do rinne thú, agus do chum thú as an mbroinn, noch chuideochus leáchd; Ná húamhnuigh, a Iácob, mo sheirbhíseach, agus thusa a Iesúrun, do thogh mé.
Ar son Iácob mo sheirbhíseach, agus Israel mo rogha, do ghoir mé ort as hainm: do shloinn mé thú, bíodh nar bhfeas duit mé.
Anois uime sin, má umhluighthigh dom ghuth daríribh, agus mo chunnradh do chomhall, annsin beithí mar nionmhus diongmháladh agam os cionn gach uile phobal: óir is liomsa an talamh uile: Agus beithi agum bhar rioghachd sagart, agus bhar gcineadh naomhtha. A siad so ná bríathra labheorus tú re cloinn Israel.
¶ Agus a nois, a Israel, cread atá do THIGHEARNA Día diarraidh ort, acht eagla do THIGHEARNA Día de bheith ort, siubhal iona shlighthibh uile, agus a ghrádhughadh, agus serbhís do dhéanamh dot THIGHEARNA Día maille red uile chroidhe agus led uile anum, Aitheanta an TIGHEARNA do choimhéad, agus na reachda, noch aithníghimsi dhíot aniugh ar son do leasa?
¶ Oír is pobal naomhtha don TIGHEARNA do Dhía thusa: do thogh an TIGHEARNA do Dhía thú chum bheith na phobal áirigh aige féin, ós cíonn gach uile phobail da bhfuil ar aghuidh na talmhan.
Do choncamhair cred do rinne mé ris na Hégiptibh, agus cionnus do iomchuir mé sibhsi ar eitibh iolair, agus tug mé chugam feín sibh. Anois uime sin, má umhluighthigh dom ghuth daríribh, agus mo chunnradh do chomhall, annsin beithí mar nionmhus diongmháladh agam os cionn gach uile phobal: óir is liomsa an talamh uile: Agus beithi agum bhar rioghachd sagart, agus bhar gcineadh naomhtha. A siad so ná bríathra labheorus tú re cloinn Israel.
Acht thusa, a Bhet‐lehem Ephrátah, bíodh gur beag thú a measg mhílteadh Iúdah, gidheadh tiucfaidh asad amach chugamsa úachdarán bhias ar Israel; a raibh a dhul amach ó a nallód, ó laéthibh ná síorruidheachda.
Bíodh dóigh ag Israel san TTIGHEARNA: óir is ag an TIGHEARNA atá trócaire, agus aigesion atá iomad fúascalta.
Agus glacfa mé chugam sibhsi mar phobal, agus biáidh misi mar Dhía aguibhsi: agus áitheóntaoi gur mé an TIGHEARNA bhur Ndía, noch bhéurus amach sibh ó bheith fá úaluighibh na Négipteach.
Do thóg Día re na láimh dheis féin é só súas na Phríonnsa agus na Shlánaightheoir, do thabhairt aithrighe, agus maithmheachais na bpeacadh Disraél.
¶ Féuch, atáid na laéthe ag teacht, a deir an TIGHEARNA, go ndéana mé cunnradh nuádh ré tigh Israel, agus re tigh Iúdah: Ní do réir an chunnartha do rinne mé re ná naithribh annsa ló ar ghlac mé ar láimh íad da ttabhairt amach as crích na Hégipte; do bhrígh gur bhrisiodar mo chunnradh, ma tá go raibh mé am fhear tighe dhóibh, a deir an TIGHEARNA: Acht budh é so an cunnradh dhéanas mé ré tigh Israel; Tar éis na laethéadhsin, a deir an TIGHEARNA, cuirfidh mé mo dhligheadh annsa chuid a stigh dhíobh, agus scriobhtha mé iona ccroidhe é; agus biáidh mé am Dhía aca, agus béidsion na bpobal agamsa. Agus ní mhúinfid síad ní sa mhó gach áonduine a chomharsa, agus gach aonduine a dhearbhráthair, gha rádh, Bíodh fios an TIGHEARNA agaibh: óir biáidh mfios aca uile, ón té is lugha dhíobh gus an té is mó dhíobh, a deir an TIGHEARNA: óir maithfidh mé a négceart, agus ní chuimhneocha mé a bpeacaidh ni is mó.
Agus glanfa mé íad ó na nuile éagceart, ler chionntuigheadar am adhuighsi; agus maithfidh mé a nuile éaigcearta, ler pheacuigheadar, agus ler sháruigheadar am aghuidh.
Thairis sin, mar do bhí sé trócaireach, do mhaith a ccionta, agus níor sgrios íad: agus dfill sé go minic a fhearg tar a hais, agus níor mhúscail sé a dhibhfhearg uile.
Sibhsi amháin daithin mé duile mhuinntearuibh na talmhan: uimesin smaichteocha mé sibh ar son bhur nuile éigceart.
Agus ní mhúinfid síad ní sa mhó gach áonduine a chomharsa, agus gach aonduine a dhearbhráthair, gha rádh, Bíodh fios an TIGHEARNA agaibh: óir biáidh mfios aca uile, ón té is lugha dhíobh gus an té is mó dhíobh, a deir an TIGHEARNA: óir maithfidh mé a négceart, agus ní chuimhneocha mé a bpeacaidh ni is mó.
Oír cía he an cineadh atá combmór sin, a bhfuil Día comhfhogus sin dóibh, martá an TIGHEARNA ar Ndíane annsna huile neithibh a ngoirmid air?
Acht a nois is marso a deir an TIGHEARNA do chruthaidh thusa, a Iácob, agus an té do chum thú, a Israel, Ná himeagluigh: óir dfúasguil mé thú, do ghoir mé thú as hainm; is liomsa thú.
Oír is marso a deir TIGHEARNA na slógh; A ndiáigh na glóire do chuir sé misi chum na ccineadhach do chreach sibhsi: óir an té bheanas ribhsi beanuidh sé ré mogal a shúlsan.
Má umhluighid mo phobal, noch ghoirthear am ainmsi, iad féin, agus guidhe, agus maghaidhsi díarruidh, agus filleadh ó na ndroichshlighthibh; annsin cluinfe misi ó fhlaitheamhnus, agus maithfe mé a bpeacadh, agus leigheosuidh mé a bhfearann.
Eirigh, déalruigh; óir tháinic do sholus, agus déirigh glóir an TIGHEARNA ort. Agus cuirfid mic na ccoimhidhtheach do bhalladha súas, agus foigheonuid a righthe dhuitsi: óir do bhuáil misi ann mfeirg thú, acht an mo dhéaghthoil do rinne mé trócaire ort. Uimesin béid do gheatadha foscuilte do ghnáth; ní druidfidhear íad a ló nó a noidhche, chum go ttuga daóine chugad neart na ngeinteadh, agus go ttugthar a ríghthe. Oír an cineadh nó an rioghacht nach bhfoigheonuidh dhuit sgriosfuighear é; fáiseachthar fós; na cineadacha sin uile. Tiucfa glóir Lebanon chugad, an crann giumhais, an crann pine, agus an bocsa a néinfheachd, do sgíamhughadh aite mo shanctóra; agus do dhéana mé áit mo chos glórmhar. Tiucfuidh fós mic na ndaoine do ghortuigh thú do chláonadh dhuit; agus a nuile dhuine do tharcuisnigh thú cromfuidh síad síos ag bonnuibh do chos; agus goirfid Cathair an TIGHEARNA dhíot, Sion Aóin Náomhtha Israel. ¶ A náit ar tréigeadh agus ar fúathuigheadh thú, iondus nár ghabh áonduine thríod, do dhéana mé oirdhearcus síothbhúan díot, gáirdeochus morán ginealach. Díulfuidh tú fós bainne na ngeinteadh, agus díulfa tú cíche na ríogh: agus biáidh a fhios agad gur misi an TIGHEARNA do Shlánaightheóir agus Thfúascaltóir, áon cumhachdach Iácob. Ar son práis do bhéara mé ór liom, agus ar son íaruinn do bhéara mé airgiod, agus ar son connaidh prás, agus ar son clochíarrann: do dhéanad fós síothchain dot leathtrom, agus dot dhaoirchíos fíréuntachd. Ní cluinfighear foiréigion ann do thír ní sa mhó, fásughadh nó aidhmhilleadh táobh a stigh dot théorannuibh; acht goirfidh tú dot bhalladhuibh Slánughadh, agus dot gheatadhuibh Moladh. Ní budh hé an ghrían feasda do sholus annsa ló; agus ní hi an ghealach bhéuras solus mar loinnir dhuit: acht isé an TIGHEARNA bhus solus síorruidhe dhuit, agus do Dhía do ghlóir. Oír, féuch, foileochuidh an dorchadus an talamh, agus dorchadas tiugh an pobal: acht éireochuidh an TIGHEARNA ortsa, agus do chífighear a ghlóir ort. Ní rachuidh do ghrían faói ní as mó; agus ní sheachona do ghealach í féin: óir isé an TIGHEARNA bhus solus síothbhúan duit, agus críochnochthar láethe do ghubha. Béid fós huile dhaóine fíréunta: geabhuid oighreachd na dúithche go bráth, géug mo phlannduighthesi, ohair mo lámh, chor go nglóruighthear mé. Biáidh an beag na mhíle, agus an fann na chineadh mhór: misi an TIGHEARNA deithfreóchad sin ion am. Agus tiucfuidh na geintidhe chum do sholuis, agus ríghthe chum soillsi héirghe.
Oír, féuch, tiucfaid na laéthe, a deir an TIGHEARNA; a ttiubhra misi ár ais braighdeanus mo phobail Israel agus Iúdah, a deir an TIGHEARNA: agus do bhéara mé orrá filleadh don tír thug mé da naithribh, agus sealbhochuid síad í.
Oír do bhéara mé as measc na ngeinteadh sibh, agus cruinneocha mé ó nuile thír sibh, agus do bhéara mé da bhur ttír féin sibh. Annsin croithfidh mé uisge glan oruibh, agus beithí glan: ó bhur nuile shalchar, agus ó bhur nuile iodhaluibh, sgagfa mé sibh. Do bhéara mé fós croidhe núadh dhibh, cuirfidh mé spiorad núadh a stigh ionnuibh: agus beanfa mé an croidhe clochamhail amach as bhur bhfeóil, agus do bhéara mé croidhe féola dhibh. Agus cuirfe mé mo spíorad ionnuibh a stigh, agus do bhéara mé oruibh siubhal ann mo reachtaibh, agus coimhéadfuidhe mo reachta, agus do dhéantaoi íad. Agus áitréochthaói annsa bhfearann thug mé da bhur naithribh; agus budh sibhsi mo phobalsa, agus budh misi bhur Ndíasa.
Bíthí láidir agus bíodh meisneach mhór aguibh, ná himeagluidh, agus ná biodh úamhan aguibh rompa: óir sé do THIGHEARNA Día, théid libh; ní fheallfa sé ort, agus ní thréigfe sé thú.
Agus a dúbhairt sé, Is ní éattrom go mbeitheása ad sheirbhíseach agumsa do thógbháil tréabha Iácob súas, agus daiseág ar cumhduigheadh Disrael: do bhéara mé fós thú mar sholus do na geintibh, chor go madh tú mo shlánughadh go teóruinn na talmhan.
Uime sin fíafruighim, Nar theilg Día a phobal féin úadha? Nár léige Día sin. Oír is Israélach misi féin, do shliochd Abraham, do threibh Bheniamin. Bíodh a súile dall, chum nach bhfaicfidh síad, agus cromsa a ndromanna a gcomhnuidhe. Uime sin fíafraighim, An bhfúaradar tuisleagh chum go dtuitfedís? nar léigidh Día sin: achd sé a dtuitimsion slánughadh na Ccineadhach, chum tnútha do chur orrthasan. Agus más é a dtuitimsion saidhbhreas an domhain, agus a laghdughadh saidhbhreas na Gcineadhach; a né nach mó ná sin a líonmhuireachd? Oír is ribhsina Cineadhuibh labhruim, do bhrígh gur me easbal na Gcineadhach, onóruighim moifig féin: Dá fhéuchuin an bhféudfuinn ar chor ar bith tnúth do chur ar mo chomhgháol féin, agus cuid éigin díobh do shlanughadh. Oír más é ndíultadhsan is réiteach don domhan, créd é a nathghabháil, achd beatha ó mharbhuibh? Oír má atáid na céadthórrtha náomtha, atá an chuid eile náomhtha mar an gcéudna: agus má atá an fhréamh náomhtha, atáid na géuga leis. Achd má atá cuid éigin do na géuguibh ar na ngearradh dhe, agus gur cuireadh thusa na nionad, agus gur roinneadh fréamh agus súgh chroinn na hola fíre riot, ar mbeith dhuit, ad chrann ola fhíadháin; Ná bíodh uáill ort a naghuidh na ngég. Achd ma bhíonn uáill ort, ní tusa iomchras an fhréamh, achd an fhréamh thusa. Uime sin a déara tú, Do gearradh na géuga dhe, chum go bplainntéochtháoi misi ná náit. Níor theilg Día uáidh a phobál fein do aithin sé ó thús. A né nách bhfuil a fhios aguibh créd a deir an scrioptúr a dtimcheall Elías? Cionnas do ní sé casáoid ré Día a naghaidh Israél, ag rádh,
Anois a dubhairt an TIGHEARNA ré Abram, Eirigh romhad as do thír, agus ód gháol, agus ó thigh hathar, go fearann thaisbenfus misi dhuit: Agus do bhí gorta ann sa tir: agus do chúaidh Abram síos don Egipt do chomhnúighe ann sin; óir do bhí an ghorta doilgheasach sa talamh. Agus tárla, a nuáir do bhi sé ar teachd a bhfogus do dhul a steach don Egipt, go ndubhairt sé re Sárai a bhean, Féuch annois, as aithne dhamhsa go bhfúil tusa ad mhnáoi sgiamhaidh ré féachúin ort: Uime sin teigeomhaidh, nuáir do chífid na Hégiptigh thú, go naibeorúid síad, A sí so a bhean; agus múirfid misí, agus coimhneochúid thusa beó. Gúidhim thú, abair gur tú mo dheirbhshiur; chor go mbeithear go maith ar do shonsa leam; agus go mairfidh manam ar do shonsa. Agus tárla, a nuáir tháinic Abram don Egipt, do choncadar na Hégiptigh an bhean go raibh si rosgiamhach. Do choncadar mar an ccéadna prionnsuidhe Phárao í, agus do mholadar í a lathair Phárao: agus rugadh an bhean a steach go tigh Phárao. Agus do bhi Phárao go maith ré Abram air a son: agus do bhádar cáoirigh aige, agus daimh agus ásail, agus seirbhisigh fhear agus seirbhisigh ban, agus banassail, agus cámhúill. Agus do phláigh an TIGHEARNA Phárao agus a thigh lé plághúibh móra ar son Shárai bean Abram. Agus do ghoir Phárao Abram, agus a dubhairt, Créad é so do rinne tú oram: créd nár innis tú dhamh gur bhí do bhean í? Créd fá ndubhairt tú, a sí mo dhearbhshíur í? mar sin do fhéadfuinnse a tabhairt mar mhnáoi; úime sin a nois féuch do bhean, gabh chugad í, agus imthigh romhad. Agus do dhéuna mé cineadh mór dhíot, agus beannóchuidh mé thú, agus do dheuna mé hainm mór; agus biaidh tú ad bheannughadh: Agus tug Phárao áithne dhá mhuinntir dhá táoibh: agus do chuireadar ar siubhal, é féin agus a bhean agus a nuile ní do bhí aige. Agus beannóchuidh mé an mhéid bheannochus thú, agus mailleochuidh mé an té mhailleochas thú: is ionnadsa bheannóchar treabha an domhuin uile.
¶ Agus abair ríu, Is marso a deir an Tighearna DIA: Féuch, do bhéara mé clann Israel ó bheith a measc na ngeinteadh, mar a ndeachadar, agus cruinneocha mé air gach áontaóibh íad, agus do bhéara mé dá ttír féin íad: Agus do dhéana mé áoinchineadh amháin díobh annsa dúthaigh ar shleibhtibh Israel; agus budh aóinrígh amháin bhus rígh orra uile: agus ní bhiáid na ndá chineadh ní is mó, ní mó rannfuighear an ndá rioghachd íad ní is mó air aónchor:
Annsna laéthibhsin siúbholfuigh tigh Iúdah le tigh Israel, agus tiucfaid lé chéile as fearann an tuáisceirt don dúthaigh thug misi mar oighreacht dá bhur naithribh.
Ar son Shíon ní bhiáidh mé am thochd, agus ar ghrádh Iérusalem ní choisgfe mé, nó go ndeachuidh a bhfíreantachd amach amhuil déalrughadh, agus a slánughadh amhuil tóirse air lasadh.
Oír amhuil fhanfuid na flaithis núadha agus an talamh núadh, noch chrúitheochus mé, as mo choinne, a deir an TIGHEARNA, is marsin mhairfios bhur sliochdsa agus bhur nainm.
Meisnighidh sibh, meisnighibh sibh mo phobal, deir bhur Ndía. Féuch, tiucfuidh an Tighearna DIA lé láimh láidir, agus ríaghlochuidh a rígh ar a shon: feuch, atá a luáidheachd maille ris, agus a obair roimhe. Beathochuidh sé a thréud amhúil áodhaiare: cruinneochaidh se na huáin le na láimh, agus iomchoruidh sé iona ucht íad, agus tiomáinfidh go mín an chuid iona mbí óig. ¶ Cía thomhais na huisgeadha a cclár a dhéarnainne, agus do dhírigh amach neamh lé réis, do chruinnidh luáithreadh na talmhan a miosur, agus do chomhthromuigh na sléibhte a gcomhthrom, agus na cnoic a sgála? Cía dhírigh Spiorad an TIGHEARNA, nó ar mbeith na chomhairleach aige cía mhúin é? Cía ré a ndéarna sé comhairle: agus cía theagaisg é, agus do mhúm é a ccasán an bhreitheamhnuis, agus do mhúin éolus do, agus do thaisbem dó slighe na tuigse? Féuch, atáid na cineadacha amhail bráon buicéid, agus atáid ar na meas amhuil luáithreadh beag an scála: Féuch, tógbhuidh sé súas na hoiléin mar ní ro bheag. Agus ní lór Lebanon ré a losgadh, agus ní lór a bheathuigh mar ofrail loisge. Is neimhní na cineadhach uile dá lathair: agus meastar leision íad ní sa lugha ná neimhni, agus díomhaoineas. ¶ Marsin cía ré saimhleochuidhe Día? no cía an chosamhlachd chuirfidhe iona choimhmeas? Leaghaidh an fear oibre íomháigh ghreanta, agus folchaidh céard a nóir í timchioll le hor, agus teilgidh sé slabhradha airgid. Labhruidh go meisneamhuil ré Hierusalem, agus fúagruidh dhi, gur críochnuigheadh a cogadh, gur maitheadh a héigceart: óir do ghlac sí as láimh an TIGHEARNA díol dúbalta ar son a huile peacaidh.
Biaidh an lucht chuirios a ndóigh annsa TIGHEARNA mar shlíabh Síon, nach féidir a chorrughadh, ach mhairios go bráth. Atáid Ierusalem na sléibhte na timchioll; agus is amhluigh atá an TIGHEARNA a timchioll a dhaóine ó núairsi agus go síorruidhe.
Núallfuidh an TIGHEARNA fós amach as Sion, agus cuirfidh a ghúth amach as Ierusalem; agus biáidh neamh agus talamh ar crioth: achd budh é an TIGHEARNA dóthchus a dhaóine, agus neárt chloinne Israel.
Féuch, do bhéara me sláinte agus leighios chuice, agus leigheosuidh mé íad, foillseocha mé dhóibh líonmhaireacht na síothchána agus na fírinne.
Marso aitheonuid síad go bhfuilimsi an TIGHEARNA a Ndía maille ríu, agus gurob íadsan, eadhon tigh Israel, mo phobal, a deir an Tighearna DIA.
Agus tincfuid mórán cineadhach, agus a déaruid síad, Tigidh, déanam súas go slíabh an TIGHEARNA, agus go tigh Dé Iácob; agus muinfidh sé a shlighthe dhúinn, agus siubholum iona chasánuibh: óir rachuidh an dligheadh amach as Sion, agus briathar an TIGHEARNA ó Ierusalem.
Oír isé do Chruthaightheóir thfear; TIGHEARNA na slogh isé a ainm; agus do Shlánaightheóir Aon Náomhtha Israel; Día na talmhan go hiomlán ghoirfighear dhe.
Dúithche agá bhfuil suim ag an TTIGHEARNA do Dhía innte: óír atáid súile do THIGHEARNA Día uirre a gcomhnuighe, ó thosach fós go deireadh na blíadhna.
Bíodh dóigh ag Israel san TTIGHEARNA: óir is ag an TIGHEARNA atá trócaire, agus aigesion atá iomad fúascalta. Agus fuaisgeoluidh sé Israel ó na nuile chiontaibh.
An tan do bhí Israel na leanamh, annsin dob ionmhuin liom é, agus do ghoir mé mo mhac amach as an Négipt.
Noch atá na Nisrahéluibh; ag ar leó athargadh na cloinne, agus an ghlóir, agus an tiomna, agus órdughadh an reachda, agus seirbhís Dé, agus na geallamhnacha; Ag ar díobh na haithre, agus ó a bhfuil Críosd do réir na feóla, atá na Dhía ós cionn na nuile, beannaighe go síorruidhe. Amén.
Eistigh bríathar an TIGHEARNA, sibhsi a chineadhacha, agus innisigh é annsna hoiléanuibh imchíana, agus abraidh, An té do dhíothscaóil Israel cruinneochuidh sé é, agus cuimhdeochuidh é, amhuil mar do ní an táodhaire a thréad.
Uimesin abair, Is marso a deir an Tighearna DIA; Cruinneocha mé sibh fós ó na puibleachuibh, agus cuirfe mé a ccionn a chéile sibh annsna tíorthaibh ionar spréigheadh sibh, agus do bhéara mé fearann Israel díbh.
Is marso a deir an TIGHEARNA na slógh; Féuch, tárthocha mé mo dhaóine ón ttír shoir, agus ón ttír shíar; Agus do bhéara mé liom íad, agus áitreachuid síad a lár Ierusalem: agus béid na bpobal agumsa, agus biáidh misi am Dhía acasan, a bhfírinne agus a cceart.
Acht sáorfuidhear Israel ansa TIGHEARNA maille le slánughadh síorruidhe: ní bheithí náireach nó claóite go sáoghal na sáoghal.
Do chuimhnigh sé a thrócaire agus a fhírinne do thigh Israel: do choncadar teoranna na talmhan uile slánughadh ar Ndéne.
Agus cía an cineadh ar talumh cosmhuil re do phobalsa, cosmhuil re Hísrael, noch a ndeachaidh Día dá bhfuasgladh mar phobal dó féin, agus do dhéanamh anma dhó, agus do dhéanamh neitheadh móra agus úathbhásach, dhuitsi, ar son do dhuithche, roimhe do phobal, noch dfúasguil tú dhuit féin as an Négipt, ó na cineadhachaíbh agus ó na ndeeibh? Oír do dhaingnidh tú dhuit féin do phobal Israel do bheith na phobal agad go bráth: agus atá tusa, a THIGHEARNA, ad Dhía aca.
Agus do chuáidh Maóisi súas go Día, agus do ghoir Día air as a tslíabh, ag rádh, Is marso deurá tú re tigh Iácob, agus innis do chloinn Israel; Do choncamhair cred do rinne mé ris na Hégiptibh, agus cionnus do iomchuir mé sibhsi ar eitibh iolair, agus tug mé chugam feín sibh. Anois uime sin, má umhluighthigh dom ghuth daríribh, agus mo chunnradh do chomhall, annsin beithí mar nionmhus diongmháladh agam os cionn gach uile phobal: óir is liomsa an talamh uile: Agus beithi agum bhar rioghachd sagart, agus bhar gcineadh naomhtha. A siad so ná bríathra labheorus tú re cloinn Israel.
Oir do dhéana an TIGHEARNA trócaire ar Iácob, agus toighfidh fós Israel, agus suigheochuidh íad iona ndúthaigh féin: agus ceangoltar an coimhthidheach ríu, agus druidfid síad re tigh Iácob.
Oír aiseoga mé sláinte dhuitsi, agus leigheosa mé thú ód chneadhaibh, a deir an TIGHEARNA; do bhrígh gur ghoireadar Díbearthach dhíot, gha rádh, Isí so Sion, nach lorgann duine ar bith na diáigh.
Do taibhreadh an TIGHEARNA dhamhsa cían ó shin, gha rádh, Do ghrádhuigh mé thú lé grádh siorruidhe: uimesin le cineal grádhach do tharruing mé thú.