Biblia Todo Logo
Bíobla ar líne
- Fógraí -




Matha 18:10 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

10 Tabhraidh aire gan dímheas do chaitheamh ar aoinneach de’n mhuinntir bhig seo; óir adeirim libh, go mbíonn a n‐aingil sin, ar neamh, ag sír‐fhéachaint ar ghnúis m’Athar atá ar neamh.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

10 “Tugaigí aire gan a bheag a dhéanamh dʼaon duine den mhuintir bheag seo; mar táim á insint daoibh go mbíonn a n‑aingil siúd i bhflaitheas Dé i gcónaí ag amharc ar ghnúis mʼAthar atá ar neamh.

Féach an chaibidil Cóip

Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

10 Tabhairigidh aire gan neamh-shuim a dhéanamh d’aoinneach de na rudaí beaga seo: óir deirim libh go mbíonn a n-aingle sin ar neamh ag amharc de shíor ar ghnúis m’Athar atá ar neamh.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

10 Tabhruidh dá bhur naire nach dtabhartháoi tarcuisne air éinneach don mhuinntir bhigsi; oír a deirim ribh, Go bhfaicid a naingilsion aír neamh do ghnáth aghaidh Mhatharsa a tá ar neamh.

Féach an chaibidil Cóip

Na Cheithre Soisgéil agus Gníoṁartha na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

10 Tugaidh aire gan neamhshuím a dhéanamh d’aoinne de’n mhuintir bheag san, mar deirim libh go bhfuil radharc do shíor agá n-aingealaibh sin ins na flathais, ar ghnúis m’Athar-sa, atá ins na flathais.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

10 “Aire daoibh gan a bheith neamhshuimiúil i nduine ar bith de na rudaí beaga seo, óir deirim libh, bíonn a n-aingil ar neamh ag breathnú de shíor ar ghnúis mʼAthar atá ar Neamh.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naofa 1981

10 “Aire daoibh gan bheith neamhshuimiúil i nduine ar bith de na rudaí beaga seo, óir deirim libh, bíonn a n‑aingil ar neamh ag breathnú de shíor ar ghnúis m'Athar atá ar neamh.

Féach an chaibidil Cóip




Matha 18:10
45 Tagairtí Cros  

Acht ag machtnamh dhó air, do taidhbhrigheadh dhó i n‐aisling aingeal an Tighearna, adubhairt, a Sheosaimh, a mhic Dhaibhí, ná bíodh eagla ort do chéile, Muire, thabhairt chun aoin‐tighis leat; óir, an ghein atá gabhtha aice, is ó’n Spiorad Naomh í.


Ní bhrisfidh sé an ghiolcach bhrúighte, Agus ní mhúchfaidh sé an líon atá ag cur deataigh. Nó go dtugaidh sé breitheamhnas chum buadha.


Ar an gcuma chéadna ní toil le n‐bhúr nAthair atá ar neamh go gcaillfidhe aoinneach de’n mhuinntir bhig seo.


glacann sé mise: acht cibé duine thiubhras scannal d’aoinneach de na rudaibh beaga so chreideas ionnam‐sa, do b’fhearr dó go gcrochfaidhe cloch mhór muilinn ar a mhuineál, agus go mbádhfaidhe é i ndoimneacht na fairrge.


Nuair do bhíodar imthighthe, do taidhbhrigheadh aingeal an Tighearna i n‐aisling do Sheosamh, agus adubhairt sé, Éirigh, tóg leat an leanbh agus a mháthair agus éaluigh do’n Éigipt, agus fan annsin go labhrad leat; óir béidh Ioruath ar lorg an leinbh chum a mhillte.


Agus nuair do cailleadh Ioruath, féach, do taidhbhrigheadh aingeal an Tighearna i n‐aisling do Sheosamh san Éigipt,


Agus cuirfidh se a aingil amach le glaodh mór stuic, agus baileochaidh siad a fhiréin ó na ceithre gaothaibh, ó imeall go h‐imeall neimhe.


Agus d’fhreagair an t‐aingeal agus adubhairt sé leis, Is mise Gaibrial bhíos im’ sheasamh i láthair Dé; agus do cuireadh mé chum labhartha leat‐sa, agus chum na deagh‐scéala so d’innsin duit.


An té éisteas libhse, is liom‐sa éisteas sé; agus an té dhiúltuigheas daoibh, is damh‐sa dhiúltuigheas sé; agus an té dhiúltuigheas damh‐sa, diúltuigheann sé do’n té do chuir uaidh mé.


Agus tharla go bhfuair an bochtán bás, agus go rug na h‐aingle leo é go h‐ucht Abrachaim: agus fuair an duine saidhbhir bás, leis, agus do h‐adhlacadh é.


Do taidhbhrigheadh dhó go soiléir, tuairim na naomhadh h‐uaire de’n lá, aingeal Dé ag teacht chuige isteach, g‐á rádh leis, A Chornéliuis.


Agus adubhradar‐san léi, Ar míchéill atáir. Acht do lean sise g‐á rádh gurbh fhíor é. Agus adubhradar‐san, Is é a aingeal atá ann.


Agus ar an láthair do bhuail aingeal an Tighearna é, de bhrigh nach dtug sé an ghlóir do Dhia: agus d’ith piasta é, go bhfuair sé bás.


Óir do sheas aingeal Dé, gur leis mé, agus d’á ndéanaim seirbhís,


Acht d’fhoscail aingeal an Tighearna dóirse an phríosúin san oidhche, agus thug sé amach iad, agus adubhairt,


Acht cad chuige dhuit‐se locht d’fhágháil ar do bhráthair? nó cad chuige dhuit dí‐mheas do chur ar do bhráthair? mar seasfaimíd uile os comhair cathaoireach breitheamhnais Dé.


Is é is ceart gan feoil d’ithe, ná rud ar bith do dhéanamh do bhéadh ’n‐a thrúig tuislidh dod’ bhráthair.


Is dual dúinne atá láidir dul i dtaca le h‐anbhfainne na ndaoine atá lag, gan bheith ag lorg ár n‐aoibhneasa féin.


An amhlaidh nach bhfuil tighthe agaibh chum bheith ag ithe agus ag ól ionnta? nó an amhlaidh atá droch‐mheas agaibh ar eaglais Dé, go náirigheann sibh iad‐san atá gan éinnidh? Créad adéarfas mé libh? an amhlaidh mholfas mé sibh? ní mholaim san gcás so sibh.


mar táim‐se dhá déanamh: ná déanadh aoinneach beag‐is‐fiú dhe. Acht cuiridh ar aghaidh ar a aistear é i síothcháin, chum go dtiocfaidh sé chugam; óir atáim ag súil leis i n‐éinfheacht leis na bráithribh.


Do na daoinibh atá lag do bhíos mar dhuine lag, chum go mbuaidhfinn an lucht lag: do bhíos san uile chruth do’n uile dhuine, chum go saorfainn cuid aca ar chuma ar bith.


Anois, athchuinghim‐se, Pól, bhíos úiríseal ’n‐bhur measc, agus mé ’n‐bhur láthair, acht bhíos an‐dána ’n‐bhur dtaobh agus mé as láthair, as ucht caoimhe agus mánlachta Chríost, impidhim oraibh,


Óir, is é adeirid, Bíonn a litreacha tréan, borb, acht ní mór le rádh a phearsa agus é i láthair, agus bíonn a chainnt gan éifeacht.


A bhráithre, má beirtear ar dhuine i míghníomh ar bith, sibh‐se atá spioradálta, cuiridh i gceart é le spiorad ceannsachta; ag féachaint chugat féin ar eagla go gcurtar cathú ort.


D’á bhrigh sin, cibé dhiúltuigheas é seo, ní h‐é an duine dhiúltuigheas se, ácht Dia do‐bheir a Spiorad Naomh dhaoibh.


Ná leig d’aon duine beag‐is‐fiú do dhéanamh det’ óige; acht bí id’ eisiompláir do lucht an chreidimh, i mbriathraibh béil, i mbéasaibh, i ngrádh, i gcreideamh, i bhfíor‐ghlaine.


Nach spioraidí freastail iad go léir, atá curtha amach chum friothálmha ortha‐san go bhfuil an slánughadh i ndán dóibh mar oidhreacht?


Óir ní isteach i n‐áit naomhtha do rinneadh le lámhaibh do chuaidh Críost, áit nach bhfuil acht ’n‐a shompla de’n naomh‐áit fhírinnigh; acht isteach ins na flaitheasaibh féin, chum go bhfaighfidhe é anois i láthair Dé ar ár son‐sa:


Agus do chonnacas na seacht n‐aingle bhíos ’n‐a seasamh i bhfiadhnaise Dé; agus tugadh seacht stuic dóibh.


Lean orainn:

Fógraí


Fógraí