Agus is amhluidh bhí, a núair do thíaghadh láethe a bfleidhe timchioll, go ccuireadh Iób fios orra agus go náomhuigheadh sé íad, agus go néirgheadh sé sa mhoch na maidne, agus go nofráladh sé iodbhartha loisge do réir a nuibhre uile: óir a deireadh Iób, Do bféidir gur pheacnigheádar mo mhic, agus gur mhalluigheadar Día iona gcroidhthibh. Marso do níodh Iób go gnáthach.