Iób 1:5 - An Bíobla Naofa 19815 Nuair a bhíodh an cúrsa fleá thart chuireadh Iób fios orthu teacht agus iad féin a íonghlanadh; d'éiríodh sé go moch ar maidin agus d'ofráladh sé íobairtí uileloiscthe thar cheann gach duine díobh go léir. Óir deireadh Iób: “Cá bhfios nár pheacaigh mo chlann mhac agus nár thug siad masla do Dhia ina gcroí?” Mar sin a rinne Iób i gcónaí. Féach an chaibidilAn Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)5 Agus is amhluidh bhí, a núair do thíaghadh láethe a bfleidhe timchioll, go ccuireadh Iób fios orra agus go náomhuigheadh sé íad, agus go néirgheadh sé sa mhoch na maidne, agus go nofráladh sé iodbhartha loisge do réir a nuibhre uile: óir a deireadh Iób, Do bféidir gur pheacnigheádar mo mhic, agus gur mhalluigheadar Día iona gcroidhthibh. Marso do níodh Iób go gnáthach. Féach an chaibidil |
Faighigí, dá bhrí sin, seacht dtarbh agus seacht reithe agus téigí go dtí mo shearbhónta Iób, agus ofrálaigí íobairt uileloiscthe ar bhur son féin; agus déanfaidh mo shearbhónta Iób guí ar bhur son. Éistfidh mé lena impí gan bhur mbaois a agairt oraibh nár inis sibh an ceart fúm faoi mar a rinne mo shearbhónta Iób.”