2 Peadar 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Síomón Peadar, seirbhíseach agus abstal Íosa Críost, chum na ndaoine fuair an creideamh sár‐luachmhar céadna atá againne; tré fhíréantacht ár nDé agus ár Slánuightheora Íosa Críost:

² Go méaduightear grása agus siothcháin daoibh tré eolas Dé agus Íosa ár dTighearna:

³ ó tárla gur bhronn a chumhacht diadha gach éinnidh atá riachtanach do’n bheathaidh agus do’n diadhacht orainn, tré eolas an té do ghlaodh tré n‐a ghlóir agus tré n‐a shubháilce féin sinn;

⁴ tré n‐ar bhronn sé orainn geallamhnacha an‐mhóra, sár‐luachmhara; chum go mbéadh sibh rannpháirteach san nádúir dhiadha d’á mbárr, tar a éis daoibh teacht saor ó’n truailliú atá san tsaoghal tré ainmhiantaibh.

⁵ Ar an adhbhar seo féin déanaidh lán bhur ndíchill, agus cuiridh subháilce le n‐bhur gcreideamh;

⁶ agus eolas le subháilce; agus measardhacht le h‐eolas; agus foidhne le measardhacht;

⁷ agus diadhacht le foidhne; agus grádh bráthardha le diadhacht; agus caon‐charthannacht le grádh bráthardha.

⁸ Óir má bhíonn na tréithe seo go líonmhar ionnaibh, ní leigfidh siad daoibh bheith leisceamhail, gan toradh, chum eolas d’fhágháil ar ár dTighearna Íosa Críost.

⁹ Óir an té go bhfuil na neithe seo i n‐easnamh air, atá sé gearr‐radharcach; ní fheiceann sé éinnidh nach bhfuil i ngar dó, agus atá sé g‐á dhearmad gur glanadh é ó na shean‐pheacaidhibh.

¹⁰ D’á bhrigh sin, a bhráithre, déanaidh iarracht san mbreis ar bhur ngairm agus ar bhur dtoghadh do dhaingniú: óir ag cleachtadh na neithe seo dhaoibh, ní thuisleochaidh sibh choidhche:

¹¹ óir is mar sin do‐bhéarfar daoibh slighe fhairsing isteach i ríoghacht ár dTighearna agus ár Slánuightheora Íosa Críost.

¹² Ar an adhbhar sin leanfad‐sa i gcómhnaidhe de bheith ag cur na neithe seo i gcuimhne dhaoibh, bíodh go bhfuil eolas agaibh ortha, agus go bhfuil sibh suidhte go daingean san bhfírinne atá anois ann.

¹³ Agus measaim gur ceart dom, a fhad is táim san mboith seo, bheith ag ath‐bhrostú bhur gcuimhne:

¹⁴ agus a fhios agam gur gairid dom an t‐am ’n‐a scarfad leis an mboith seo agam, fá mar tá foillsighthe ag ár Slánuightheoir Íosa Críost dom.

¹⁵ Acht déanfad gach iarracht chum go mbéidh ar chumas daoibh, tar éis imtheacht dom, bheith ag athchuimhneamh ar na neithibh seo.

¹⁶ Óir ní finn‐scéalta fighte go cliste do leanamar nuair chuireamar i bhfios daoibh cumhacht agus teacht ár dTighearna Íosa Críost, acht is amhlaidh chonnacamar a mhórdhacht le n‐ár súilibh féin.

¹⁷ Óir fuair sé onóir agus glóir ó Dhia an tAthair, go dtáinig an guth chuige as lár na glóire mór‐thaidhbhsighe, Is é seo mo Mhac ionmhain ’n‐a bhfuil mo mhór‐aoibhneas:

¹⁸ agus do chualamar féin an guth so ag teacht as na flaitheasaibh, agus sinn i n‐éinfheacht leis ar an sliabh beannuighthe.

¹⁹ Agus atá briathar na tarngaire níos daingne go mór againn; agus ba cheart daoibh aire do thabhairt dó, mar thiubhradh sibh do lóchrann ag soillsiú i n‐áit dorcha, nó go ngealaidh an lá, agus go n‐éirighidh réalta na maidne ’n‐bhur gcroidheachaibh:

²⁰ agus bíodh a fhios agaibh, tar gach nidh eile, nach gceaduightear d’aon duine tarngaire ar bith d’á bhfuil san scrioptúir a mhíniú as a stuaim féin.

²¹ Óir ní dhe dheoin an duine féin tháinig aon tarngaire ariamh: acht is amhlaidh do labhair daoine do cuireadh ó Dhia, agus an Spiorad Naomh g‐á ngluaiseacht.