Iób 37 - An Bíobla Naofa 1981

¹ Suaitheann sé seo mo chroí féin, Agus preabann sé anonn ionam.

² Éist le glór a ghutha, Agus leis an tormán a thagann as a bhéal.

³ Scaoileann sé a thintreach ar feadh stua na spéire, Agus sroicheann sí go himeall na cruinne.

⁴ Búireann a ghuth ina diaidh, Agus torann maorga a thoirní. Ní chuireann sé srian lena [thintreach], Go dtí nach mbíonn a ghlór le clos a thuilleadh.

⁵ Is éachtach mar a bhúireann Dia le tormán a ghutha, Agus is iontach na bearta dothuigthe a dhéanann sé.

⁶ Óir deir sé leis an sneachta: “Tit ar an talamh!” Agus leis an tulca báistí: “Treise ort!”

⁷ Cuireann sé an clabhsúr ar shaothar gach duine, I dtreo gurb eol do chách a oibreacha.

⁸ Téann gach ainmhí ar ais ina bpluais, Agus i bhfolach ina bpruchóg.

⁹ Tagann an t‑anfa óna áras theas, Agus tugann an ghaoth aduaidh an fuacht léi.

¹⁰ Sí anáil Dé a thugann an leac oighir, Agus fágann sin na linnte lána téachta.

¹¹ Cuireann sé an taise mar ualach ar na néalta; Agus scaipeann na scamaill toirní a thintreach.

¹² Treoraíonn sé féin a gcúrsa timpeall, Agus stiúraíonn sé a n‑athruithe sa séasúr. Géilleann siad dá orduithe go beacht Ar fud an domhain mhóir,

¹³ Cibé acu a [sheolann sé iad] d'fhonn ciníocha na cruinne a phionósú, Nó d'fhonn oibreacha trócaire a chur i gcrích.

¹⁴ Éist leis sin uile, a Iób! Stad agus machnaigh ar iontais Dé go léir!

¹⁵ An eol duit conas a dhéanann Dia iad a smachtú, Agus conas a spréachann a néal an tintreach uaidh?

¹⁶ An eol duit conas a dhéanann sé na scamaill a chothromú, Agus cad í an intlíocht lena ndéanann sé an t‑iontas seo?

¹⁷ Tusa a mbíonn d'éadach te le do chneas, Agus an talamh ina chnap faoin ngaoth aneas,

¹⁸ An féidir leat cabhrú leis stua na spéire a leathadh Agus é chomh crua le scáthán de mhiotal leáite?

¹⁹ Múin dúinn cad tá le rá againn Mar nach féidir dúinn ár gcás a chur in iúl toisc an dorchadais.

²⁰ An gcuirfear in iúl gur mian liom labhairt? An ndéanfar duine a shlogadh nuair a labhróidh sé?

²¹ Téann an solas ar ceal ar uaire Ar chúl na scamall dorcha; Ach tagann an ghaoth agus scuabann ar shiúl iad,

²² Agus leathann gile ón aird thuaidh. Tá maorgacht eaglach uime ag Dia;

²³ Tá seisean, an tUilechumhachtach, i bhfad uainn. Is éachtach é a chumhacht agus a chothroime Agus ní chiapann sé an té a bhíonn ag cosaint a chirt.

²⁴ Ní ionadh gurb eagal le daoine é, Agus go bhfuil urraim ag an muintir chiallmhar croí dó.