Bíonn siadsan ag borradh leis an leac oighir, Nuair a théann an sneachta i bhfolach iontu.
Noch atá dorcha do bhrígh na hoidhre, agus ann a bhfuil an sneachda a bhfolach:
Scuabfadh uiscí an tsneachta a ngairdíní le fána. Dá scrúdódh Dia an peacach,
Ar ghabh tú isteach i dtaiscí an tsneachta? Nó an bhfaca tú stórais an chloch shneachta
Cén bhroinn as a dtagann an leac oighir? Nó cé ghineann sioc liath na spéire,
Is fealltach iad mo chairde mar an tuile, Mar leaba na dtuilte a ghabh thart;
Nuair a thagann an teas, téann siad in éag; Sa bhrothall téann siad ar ceal.
Cuireann sé a bhriathar uaidh á leá; agus a ghaoth a choscairt an tsneachta.