Iób 6 - An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

Caibidil VI. Iob, ag aithris a amhghar, 12 agus a neímhchionta; 14 tug se fa deara ar a charuid a eaccaóine.

¹ Acht do fhreagair Iob, agus a dubhairt,

² Uch gan mo dhoilghios ar na chomhthromadh thríd amach, agus mo thruáighmhéile ar na chur a meadhuibh a néinfheachd!

³ Oír a nois budh truime é ná gaineamh na fáirge: uimesin atáid mo bhríathra ar na slugadh súas.

⁴ Oír atáid soighde a nuile‐chumhachduigh ionnam a stigh, ibhigh a nimhsin mo spiorad súas: cuirid criothnuighthe Dé íad féin a nórdughadh am aghuidh.

⁵ A ndéan an tassal fíadhain seitreach a nuáir bhíos féur aige? nó an ngéimionn an damh ós ccionn a bhídh?

⁶ An féidir an ní neamhbhlasta dithe gan salann? nó an bhfuil blas ar bith a ngealáu na huighe?

⁷ Na neithe rer dhiúilt manum buáin atáid mar mo bhíadh dóbhrónach.

⁸ Uch nach bhfaghuim mathchuinge; agus go ndéonuigheadh Día dhamh an ní lé a bhfuil mo shúil!

⁹ Eadhon go madh toil lé Día mó bhásughadh; go sgaóileadh sé a lámh, agus mísi do ghearradh amach!

¹⁰ Ann sin do gheabhuinn cabhair; fós, iseadh do chruáidheochuin mé féin a ndóbrón: ná coigleadh sé; óir níor chéil mé bríathra an Naóin Náomhtha.

¹¹ Cred é mo neart, as a mbiath dóthchus agum? agus cred é mo chríoch dheighionach, as a bhfaideochuinn mo bheatha?

¹² A né mo neart neart na ccloch? na an bhfuil mfeóil do phrás?

¹³ Nach bhfuil mo chabhair ionnam? agus an bhfuil meagna ar na bhreith uáim go hiomlán?

¹⁴ Don tí ar a mbí buáidhreadh do budh cóir da charuid a éaccaóine; acht tréigidh sé eagla a Nuile‐chumhachduigh.

¹⁵ Do fríth mo dhearbhráithre go fealltach orum mar shruth, agus mar thuile srotha téighid thort;

¹⁶ Noch atá dorcha do bhrígh na hoidhre, agus ann a bhfuil an sneachda a bhfolach:

¹⁷ Gidh bé uáir fhásaid síad te, tiaghuid as: a nuáir bhíd té, mughaidhthear as a nait íad.

¹⁸ Do hiompoigheadh casáin a sligheadh do leathtaoibh; tiaghuid a neimhní, agus éuguid.

¹⁹ Dféuchadar coimhthionól Thema, do fheitheadar cuideachduigh Shéba orra.

²⁰ Do scannruigheadh íad do bhrígh go rabhadar dothchusach; thangadar don náitsin, agus do bhí náire orra.

²¹ Oír anois ní héainni sibh; do chítí mo theilgion síos, agus atá eagla oruibh.

²² A ndubhairt misi, Tabhruidh chugam? nó, Tugaidh luáidheachd ar mo shon dá bhur maoin?

²³ Nó, Saoruidh me o láimh na namhad? nó, Fúascluidh mé ó láimh an chumhachtuigh.

²⁴ Múinigh mé, agus coinneochuigh mé mo theanga na tochd: agus tabhruigh orum a thuigsin cáit a ndéarna mé seachrán.

²⁵ Cred é neartmhuire na mbríathar cceart! acht cred an ní imdheargus bhur naighnios?

²⁶ An saóiltí bríathra diomaithbhier, agus glórtha an té atá a néadothchus, noch atá mar ghaóith?

²⁷ Iseadh, tuitidhe air an ndíleachta, agus tochaltaoi log dá bhur ccaruid.

²⁸ Anois uímesin bíthí bhur ttochd, féuchuidh orumsa; óir is follus dibh má ním bréug.

²⁹ Fillidh, íarruím dathchuinge oruibh, ná bíodh sé na éaicceart; iseadh, fillidh a rís, a sí mfíréantachd atá ann.

³⁰ A bhfuil éaigceart ann mo theanguidh? nach aithnighionn mo charbad neithe domblasta?