3 Met diwar-benn frouezh ar wezenn a zo e-kreiz al liorzh, Doue en deus lavaret: Ne zebrot ket diouto ha ne stokot ket outo, gant aon na varvfec'h.
Doue a lavaras dezhañ en un huñvre: Gouzout a ran ec'h eus graet kement-se en eeunded da galon, setu perak em eus da harzet da bec'hiñ a-enep din. Setu perak n'em eus ket da lezet da stekiñ outi.
Ar wreg a lavaras d'an naer: Ni a c'hell debriñ frouezh eus gwez al liorzh.
Neuze an naer a lavaras d'ar wreg: Ne varvot ket, tamm ebet,
o lavarout: Na stokit ket ouzh va olevidi, na rit ket a zroug da'm frofeded!
Met astenn da zorn, sko war gement a zo dezhañ, hag e villigo ac'hanout en da zremm.
Ho pet truez ouzhin! Ho pet truez ouzhin, va mignoned! Rak skoet on bet gant dorn Doue.
Met astenn da zorn ha sko war e eskern hag war e gig, hag e villigo ac'hanout en da zremm.
Diwar-benn an traoù hoc’h eus skrivet din, mat eo d’an den chom hep stekiñ ouzh gwreg ebet.
Dre-se: Deuit er-maez eus o zouez ha dispartiit diganto, a lavar an Aotrou, na stokit ket ouzh ar pezh a zo dic’hlan, hag e tegemerin ac’hanoc’h.
Na zebr ket, na dañva ket, na stok ket,