Госпадзе, нахіні нябёсы Твае і сыдзі; дакраніся да гор, і яны задымяцца.
ГОСПАДЗЕ, нахілі неба Тваё і зыйдзі, дакраніся да гор, і яны запалаюць!
А я буду разважаць пра высокую славу велічы Тваёй і пра высокія чыны дзеі Твае.
Ён зірне на зямлю і яна дрыжыць, Ён дакранецца да гор — і яны дымяць.
Нахіліў Ён нябёсы, і сышоў, і змрок пад нагамі Яго.
Узняўся дым з ноздраў Яго і агонь знішчальны з вуснаў Яго выйшаў; вуголле [агністае] пачало расцякацца з Яго.
а ўся гара Сінай дымілася, бо сышоў на яе Госпад у агні, і ўздымаўся дым з яе, як з печы. І ўся гара моцна хісталася.
Бо вы прыступіліся не да гары дакранальнай і палаючага агню, і цемры ды змроку і буры,