Спадзяванне яго — тонкая нітка, а надзея яго — быццам павуцінне.
Надзея яго ценькая, як нітка, пэўнасьць ягоная — як павуціньне.
спадзяваньне ягонае падсечана, і ўпэўненасьць ягоная - дом павука.
Калі памрэ бязбожнік, ніякай надзеі ў яго больш не будзе; а чаканне багацця загіне.
Яны цешацца з Лодэбар, яны кажуць: “Ці не сваёю сілаю здабылі мы сабе Карнаім?”