Адчыню я вусны мае ў прыповесьці, буду апавядаць загадкі старадаўнія.
трупы рабоў Тваіх аддалі на поед птушкам нябесным, целы сьвятых Тваіх зьвярам зямным;
Адкрыю вусны мае ў прыпавесцях, выказваць буду тое, што было скрыта ад стварэння свету.
Вусны мае кажуць мудрасьць, і думкі сэрца майго разважлівыя.
Прыхілю да прыповесьці вуха маё, выяўлю пры [гуках] гусьляў загадку маю.
каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія.
Памятайце пра [падзеі] мінулыя, адвечныя, бо Я — Бог, і няма іншага Бога, няма падобнага да Мяне.
і без прыповесьці не гаварыў ім, а вучням асобна тлумачыў усё.
І выгнаў ГОСПАД іх з зямлі іхняй у гневе, ярасьці і абурэньні вялікім, і выгнаў іх у зямлю чужую, як гэта ёсьць сёньня”.