Ногі сабе адсякае і робіць шкоду сабе той, хто пасылае вестку з дапамогай бязглуздага.
Падцінае сабе ногі і п’е шкоду сваю той, хто праз рукі дурня слова пасылае.
Падцінае сабе ногі, робіць шкоду сабе той, хто пасылае наказ празь немысьля.
Як укус для зубоў і дым для вачэй, так і гультай для тых, што яго паслалі.
Бязбожны вяшчун трапляе ў бяду, а верны пасол — здароўе.
Як холад снегу ў дзень жніва, так пасланец верны таму, хто паслаў яго; ён ацверажае яго душу.
бязглуздаму адказвай на яго бязглуздасць, каб не здавалася яму, што ён мудры.
Як нямоцныя косці ў кульгавага, так прыслоўе — у вуснах бязглуздага.
Між тым Калеб, супакойваючы абурэнне народа супраць Майсея, казаў: «Пойдзем і здабудзем зямлю, бо мы зможам авалодаць ёю».